ايجاد انگيزه در کودک کم سن در مراحل پيشرفته لکنت:

تمامی اين تفاوت ها نشان می دهند که انگيزش يک مشکل جدی برای کودک کم سن در مراحل پيشرفته لکنت می باشد. کودک کم سن در مراحل پيشرفته لکنت می باشد.همچنين،انگيزش يک مشکل جدی برای مر اجعه کننده بزرگسال است.برای مراجعه کننده بزرگسال ما می توانيم مستقيما با مشکل انگيزش روبه رو شويم.

حساسيت کودک معمولا بيش از اندازه زياد است و او خيلی بی تجربه تر از آن است که از مواجهه مستقيم با موضوع انگيزش سر در بياورد.در هر حال من نمی توانيم انگيزش را ناديده بگيريم چرا که مشکل در دراز مدت شکل گرفته و دليل منطقی جهت بهبود خود به خود وجود ندارد،هر چند بهبودی می تواند هر سنی اتفاق بيافتد.

اين موضوع که در اين مرحله از رشد تغيير محيط به تنهايي،روانی گفتار از دست رفته را دوباره بازگرداند،کاملا بعيد است.

بنابرين يک متخصص بالينی چگونه يک کودک را که نمی توان مشکلش را به طور غير مستقيم حل کرد و همچنين نمی توان به مواجهه مستقيم با آن داشته باشد را کنترل نمايد؟

پاسخ های ساده برای حل اين مشکلات انگيزشی در کودکان کم سن در مراحل پيشرفته لکنت وجود ندارد. اما من پيشنهاداتی را ارائه می کنم:

اين کودک به کسی احتياج دارد که مشکلش را بفهمد و اورا همانگونه که هست بپذيرد به عنوان شخصی که لکنت دارد نه شخصی که مورد ترحم يا تمسخر واقع شده است.ممکن است متخصص بالينی تنها فردی در اطراف کودک باشد که می توان اورادر اين مسير درک کند.دانستن اين که متخصص بالينی کسی است که حامی بوده و می فهمد میتواند با قدرت بالايي انگيزش ايجاد نمايد.
متخصص بالينی می تواند يک شنونده بی طرف باشد که نه تنها قضاوت نمی کند بلکه نگرانی هم نشان نمی دهد.از طريق روش بازتاب، متخصص بالينی می تواند بالينی می تواند به رشد واقع نگری کودک درباره خودش،لکنتش و شنوندگان کمک کند.از آنجا که کودک در بسياری از جنبه های لکنتش واکنش عاطفی نشان نمی دهد،می تواند با آن روبه رو شود و از آنجايي که می تواند با لکنتش من را به منصفانه روبه رو شود،شانس خوبی در حل آن دارد.
متخصص بالينی می تواند به کودک اجازه دهد تا به او احساس وابستگی نمايد.کودک کم سن در مراحل اوليه لکنت اغلب احساس تتهايي شديدی در مشکلش می کند.اگر اوباور داشته باشد که میتواند در مشکلش با متخصص بالينی سهيم شود،اشتياق بيشتری برای حمله به لکنتش خواهد داشت.وابستگی ادامه نخواهد يافت.همين که کودک روانی گفتار را به دست آورد،اعتماد به نفس خواهد يافت و به طور فزاينده مستقل خواهد شد.
متخصص بالينی می تواند از کودک همانگونه که با مراجعه کننده بزرگسال انجام می دهد. بخواهد گويندگان طبيعی را به منظور کشف اينکه گفتار طبيعی گفتاری کامل نيست. مورد مشاهده قرار دهد و از آنجايي که از کودک می فهميد هدف روانی گفتار قابل دستيابی است،انگيزش بيشتری برای کاربه دست خواهد اورد .
متخصص بالينی می تواند از شباهت هايي برای کمک به کودک جهت بهتر درک نمودن ماهيت لکنت استفاده کنند. به عنوان مثال ،مراجعه کننده اغلب معتقد است. صحبت کردن ذاتا امری مشکل است.امکان دارد درمانگر به مراجعه کننده ای با اين نگرش اشتباه ،به وسيله ارائه يک توضيح مانند انچه که در اينجا امده است ،کمک نمايد.