سمعک
جای تردید نیست. که سمعک یکی از مهمترین اختراعاتی است که برای کمک به افراد دچار نقص شنوایی کاربرد دارد. استفاده از سیستم های تقویت کننده نظیر سمعک در برنامه های آموزشی ویژه کودکان دچار آسیب شنوایی جزئی اساسی. مهم و لاینفک محسوب می شود. این سیستم ها فرد را قادر می سازند که صوت را با شدت مناسب دریافت کرده. که این عمل خود در درک اصوات عاملی مهم تلقی می شود. سمعک نظیر هر سیستم الکترونیکی دیگر ممکن است دچار اشکال شده و از انجام وظیفه خود بازماند.
عدم توانایی کودک در بیان اشکال ایجاد شده در سمعک این امر را پیچیده تر می کند. گاهی نیز باعث می شود که سمعک برای مدت زیادی به صورت ناقص کار کند. از اینرو توصیه می شود که در هر جلسه مربی سمعک را بر گوش خود آزمایش کند. تا از طرز کار صحیح آن اطمینان حاصل کند.
لازم به ذکر است از آنجا که کودکان قادر نیستند اطلاعات تشخیصی لازم را در اختیار فرد شنوائی قرار دهند. تجویز سمعک در این گروه سنی غالبا با مشکل مواجه بوده وخیلی سخت می توان به صحت آن اطمینان داشت.
از طرفی چون تجویز سمعک امرمهم و پیچیده ای است که حتما باید توسط متخصصان شنوایی شناس انجام گیرد. و به مربیان و سایر دست اندرکاران آموزش توصیه می گردد که از تغییر مشخصات سمعک خودداری کرده. و در صورتی که در این زمینه دچار مشکل شدند به فرد شنوایی شناس مراجعه کنند.
یک روش ساده برای اطمینان از صحت کار سمعک کودکان
تجویز سمعک در کودکان همواره بدلیل عدم همکاری آنها در تشخیص آستانه ای شنواییشان با مشکلات زیادی روبرو است. که این مشکلات زیادی روبه رو است که این مشکلات چنانچه در تجویز صحیح سمعک تاثیر گذارد. مشکلات زیاد دیگری را نیز بدنبال خواهد داشت. چرا که مربی کودک هیچ ملاکی به منظور تشخیص طرز کار صحیح سمعک در دست ندارد.
لذا برای حل این مشکل یک آزمون ساده پیشنهاد می شود که تا حد زیادی به وسیله آن می توان از کارائی سمعک اطمینان حاصل نمود. در این آزمون یکسری از واج های صامت و مصوت با دهان پوشیده به کودک ارائه می شوند. کودک باید شرطی شود که هرگاه صدایی شنید یک عدد توپ را از داخل سبد برداشته و در داخل سبد دیگری بیاندازد. به این ترتیب می توان مشخص نمود که آیا سیستم تقویت کننده توانسته است واج های گفتاری را در محدوده شنوایی کودک قرار دهد یا خیر. مسلما اگر کودکی قادر به کشف واج های گفتاری نباشد هیچگاه قادر به درک آنها نیز نبوده و در درک گفتار نیز دچار مشکل خواهد شد.
در هنگام این آزمون کودک باید روی صندلی نشسته و سبد پر از توپی را در دست بگیرد و سپس هرگاه صدایی شنید یک عدد توپ برداشته و در داخل سبد دیگری بیاندازد. مربی نیز باید تک تک حروف مصوت و صامت مورد نظر را جداگانه و بصورت ممتد برای کودک بیان کند.
برای اینکه کودک روند صحیح آزمون را فرا گیرد باید مادر وی خود اینکار را انجام دهد.
لازم به ذکر است که تمامی واجها باید با دهان پوشیده به کودک ارائه شوند.
بعد از اینکه کودک روند آزمون را فرا گرفت برای شروع ابتدا توجه کودک را بخود جلب کرده سپس به گوش وی اشاره کنید. دهان خود را با برگه کاغذ پوشانده و مصوت “آ” را با صدای بلند ادا کنید.
بعد از پایان مصوت فورا کاغذ را بردارید . اگر کودک ، خود، توپی را به داخل سبد نینداخت خود شما این عمل را انجام دهید. سپس روند فوق را مجددا تکرار کنید تا کودک بازی را فراگیرد.
پس ازا ین مرحله واجهای مصوت و صامت را به ترتیب برای کودک ذکر کنید.
در طی انجام آزمون در برخی از مواقع در حالی که دهان خود را پوشانده اید بدون اینکه صدایی تولید کنید دهان خود را حرکت دهید. این عمل به این منظور صورت می گیرد که کودک دریابد که در تمامی مواردی که شما کاغذ جلوی دهان خود می گیرید صدا ارائه نمی شود.
آشنایی با دستگاه های تربیت شنوایی
دستگاه های ویژه تربیت شنوایی دستگاههایی هستند. که مربی می تواند در حین آموزش جهت افزایش بازده شنوایی کودکان دچار آسیب شنوایی ار آنها استفاده کند.
این دستگاه ها که در برنامه های تربیت شنوایی کاربرد فراوان دارند از لحاظ ساختمان الکترونیکی شباهت بسیار زیادی با سمعک دارند.
در واقع اصول طراحی تمامی این وسایل یکسان بوده و تنها از لحاظ ساختاری و کاربرد برخی تفاوت های جزیی با یکدیگر دارند. با این وجود باید اذعان نمود که سمعک و دستگاه های ویژه تربیت شنوایی هریک دارای مزیت های خاص خود می باشند که دیگری فاقد آن است.
اولین و مهمترین تفاوت مابین سمعک و این دستگاهها کاربرد خاص هر یک از آنها می باشد.
در اغلب موارد فرد در فعالیت های روزانه از سمعک خود استفاده می کند اما وی نمی تواند از دستگاه های تربیت شنوایی در تمام مکانها و زمانها استفاده نماید. عموما از این دستگاه ها در مکانهای آموزشی خاص نظیر کلاس درس استفاده می شود. در حالی که سمعک را می توان در همه جا مورد استفاده قرار داد. این امر هم چنین باعث می شود که اندازه دستگاه و شکل ظاهری آن بالعکس سمعک از اهمیت چندانی برخوردار نباشد.
از این رو غالبا سازندگان این وسایل محدودیت چندانی برای اندازه دستگاه قائل نشده و بیشتر در صددند که با هر وسیله ممکن کارایی آنها را افزایش دهند. در این دستگاه ها از میکروفون های بزرگتری استفاده شده و بلندگوها و گوشی های آنها نسبت به بلندگو و گوشی های سمعک از کیفیت بالاتری برخوردارند.
از همه مهمتر مربی می تواند در هنگام استفاده از دستگاه، صدا را تا حد لزوم تقوت کرده و نگران حالت سوت زدن و پس خوران صدا نباشند. زیرا نحوه قرار گیری و فاصله میکروفون تا بلندگو در این دستگاه ها مانع از بروز این حالات می شود. از طرف دیگر این دستگاهها گاهی دارای مداراتی اضافه بر مدارات سمعک می باشند. که وجود آنها هم به مربی و هم به کودک کمک زیادی در جهت درک گفتار ارائه شده می نماید. برای مثال می توان از مدارات تقویت دو گوشی نام برد که به مربی اجازه می دهند که میزان شدت لازم را در هر گوش بصورت جداگانه تنظیم کند.
در حال حاظر 4 نوع از این دستگاه ها موجود می باشند که عبارت اند از :
- سیستمهای آموزشی رومیزی
- سیستم تقویت کننده سیم دار
- سیستم الکترومغناطیسی لوپ
- سیستم فرکانس رادیو FM
سه نوع اول از جمله وسایل تربیت شنوایی گروهی نیز محسوب می شوند. البته سیستم های FM کارائی خیلی بالاتری نسبت به سایر دستگاه ها داشته و در بیشتر کشور های پیشرفته جهان از این سیستم استفاده می شود.
علاوه بر موارد فوق یک سیستم جدید که با اشعه مادون قرمز کار می کند نیز گاهی مورد استفاده قرار می گیرد که نتایج کاربردی مناسبی تاکنون نداشته است.
شنوایی سنج ـ لیست بهترین شنوایی شناسی در گرگان (Audiologist)
با ما در اینستاگرام و تلگرام در ارتباط باشید:
1 دیدگاه