. نحوه برخورد با کودک

 

نحوه برخورد مربی با کودک در اولین جلسات

هدف اساسی مربی در جلسه و یا جلسات اولیه آموزش. ، کسب اعتماد کودک و مشاهده رفتار های خاص وی است. در ابتدا نباید بر شروع آموزش و برخورد با کودک تاکید ورزید و کودک را خسته نمود. در جلسات اولیه بهتر است کودک در حالی که کنار مادر خود قرار دارد. در جلسه تربیت شنوایی کودک دیگری که آموزش وی قبلا شروع شده است شرکت کند. تا با طرز کار و نحوه برخورد مربی آشنا شود. این امر سبب جلب اعتماد کودک و آشنایی وی با محیط آموزشی می گردد.

باید در نظر داشت که برخورد محبت آمیز و توام با مهربانی در طی جلسات پایه و اساس پیشرفت های آموزشی است. از طرفی نباید انتظار داشت که کودک در اولین جلسات پشت میز نشسته . و همکاری خود را شروع کند. گاه این عمل چندین جلسه بعد از اولین برخورد صورت می گیرد.

قابل ذکر است هیچ عاملی پیش از ندانم کاری و عدم تسلط برکار باعث بی اعتمادی. کودک و والدینش نسبت به امر آموزش و مربی نخواهد شد. گاه اعتراف به یک روش غلط و استفاده از روشی دیگر تسلط و کارایی بیشتر مربی را به نمایش می گذارد.

روش برخورد مربی با کودکانی که مایل به همکاری نیستند:

در جلسات اولیه ممکن است کودک از همکاری امتناع ورزد. و بیشتر به نشستن در کنار والدین خود گرایش داشته باشد. در این هنگام باید صبور بود و به کودک فرصت داد تا خود را با محیط جدید وفق دهد.

در این موقع مربی باید ابتدا از خود بی توجهی نشان داده. و پس از اندک زمانی از طفل دعوت کند که با وی به بازی مشغول گردد. برای مثال یکی از اسباب بازی ها را در کنار کودک قرار داده و بعدا از وی بخواهد که آن را به وی بدهد.

اگر کودک باز هم مایل به همکاری نبود . حال باید کودک به حال خود گذاشته شود. این امر به این علت است که برخی کودکان بیش از این که نسبت به مربی اطمینان پیدا کنند،. نیاز دارند که در محیط نیز احساس امنیت نمایند. خروج مربی از اطاق این فرصت را به کودک می دهد. تا در حضور مادر خود در اطاق گردش کرده و علاوه بر اینکه حس کنجکاوی وی ارضا شود. ، نسبت به محیط آموزشی نیز اطمینان و اعتماد پیدا خواهد کرد.

اگر مربی با انجام تمامی موارد فوق بازهم موفق به جلب همکاری کودک نگردید. نباید ناامید شود. گاه جلب همکاری ، خود چندین جلسه از آموزش را بخود اختصاص می دهد.

در چنین شرایطی بهترین شیوه برای جلب همکاری کودک این است. که وی برای چندین جلسه در جلسات تربیت شنوایی گروهی شرکت کند.

لازم به ذکر است عدم همکاری در بعضی مواقع ممکن است علت دیگری داشته باشد. بطوریکه برخی کودکان به هیچ وجه همکاری نکرده و دائما در کلاس به حرکت و تکاپو می پردازند. البته تعداد اینگونه کودکان بسیار اندک است و در اینگونه مواقع باید کودک علاوه بر تربیت شنوایی توسط یک روان شناس نیز تحت درمان قرار گیرد.

رعایت نکاتی که در کسب موفقیت مربیان بسیار موثر است:

• از عجله کردن حین آموزش بپرهیزید:

برخی مربیان سعی می کنند که روند آموزش را سرعت داده و از این طریق نه تنها دوره آموزش را کوتاه کنند. بلکه هرچه سریعتر درک شنوایی کودک را نیز افزایش دهند.

در اینجا باید این نکته را متذکر شد .که اگر کودکی در یکی از مراحل درک گفتار تواناییهای لازم را کسب نکند.، در ادامه آموزش مراحل بعد دچار اشکال می شود .

گاه حتی مربی مجبور می گردد که مجددا به مراحل قبل بازگردد. از این رو توصیه می شود که مربیان تا زمانی که مطمئن نشدند که کودک تواناییهای درکی مربوطه به یک مرحله خاص را کسب ننموده .، از شروع آموزش مراحل بعدی خودداری کنند.

حتی اگر مربی مجبور گردد تمامی وقت یک جلسه را صرف آموزش یک بازی به کودک کند. نباید این تصور ایجاد شود که آموزش به کندی پیش می رود. چرا که کودکان تواناییهای مختلفی دارند و نمی توان آنها را با یکدیگر مقایسه نمود.

 

• هر جلسه را با کاری که کودک در آن تبحر دارد به پایان برسانید:

ایجاد یک اعتماد به نفس در کودک و نشان دادن توانایی هایش به خود وی، یکی از اهداف برنامه های توانبخشی محسوب می گردد.

اگر شما به عنوان برخورد یک مربی دائما از کودک کارهایی را بخواهید که از انجام آنها عاجز است کمکم اعتماد به نفس کودک از بین رفته و وی از خود نا امید می گردد. از این رو توصیه می شود که در پایان جلسه کاری را از کودک بخواهید که مطمئن هستید وی توانایی لازمه انجام آنرا دارد. این امر باعث می گردد که کودک اعتماد به نفس خود را حفظ کرده .و برتوانایی های وجودی خویش واقف گردد.

• در حین آموزش از تکنیک جایزه دادن به کودک استفاده کنید:

از آنجایی که کودک از اهمیت کارهایی که برای وی انجام می گیرد آگاهی ندارد،. ممکن است از همکاری خودداری کرده و یا با بی حوصلگی کارها را انجام دهد. از این رو توصیه می شود که در حین برنامه های آموزشی هرگاه کودک کاری را به درستی انجام داد جایزه ای برای وی در نظر گرفته شود. در این گونه موارد می توانید از انواع خوراکی ها و یا سایر تنقلات ویا اشیا مورد علاقه کودکان استفاده کنید. اما باید همواره در نظر داشت که اگر از خوراکی به عنوان جایزه استفاده می شود مقدار آن به اندازه ای باشد که کودک مایل به دریافت بیشتر آن در ادامه کار گردد.

• با کودکان دارای افت شنوایی مختلف، یکسان برخورد نکنید:

برخی کودکان دارای افت شنوایی کمتری هستند .و در نتیجه تواناییهای شنوایی بیشتری دارندبرخورد مناسب مربی در این مورد این است که لازم نیست که برای این کودکان آموزش از مراحل ابتدایی آغاز گردد.

در چنین مواقعی توصیه می شود. از تاکید و صرف وقت بر کارهایی که کودک بخوبی توانایی انجام آنها را دارد خودداری نمایند. این امر نه تنها باعث جلوگیری از خستگی و وازدگی کودک در روند آموزش می شود.، بلکه به شما این اجازه را می دهد که وقت خود را برای آموزش مراحل بالاتر درک گفتار که کودک هنوز در آنها دچار اشکال است، صرف نمایید.

• از همکاری والدین حداکثر استفاده را نمایید:

شما در پایان هرجلسه باید یکسری نکات آموزشی را به مادر کودک متذکر شده و از وی بخواهید که برخی از بازی ها و فعالیت های خاص را با کودک در خانه انجام دهد.

برای مثال اگر مشغول آموزش مرحله شناسایی اصوات و استفاده از تصاویر مربوطه هستید. میتوانید در پایان هر جلسه تعدادی از کارتها را به مادر کودک داده . و از وی بخواهید تا جلسه بعدی با کودک خود در این زمینه کار کند. سعی نمایید در پایان هر جلسه کارهایی را که مادر کودک باید انجام دهد بر روی کاغذ نوشته و به وی بدهید. این امر باعث می شود کار اموزش با سرعت بیشتری به پیش برود. چراکه قسمت اعظم وقت کودک در خانه می گذرد و از تمامی این فرصت ها می توان برای آموزش وی استفاده نمود. از طرف دیگر بسیاری از موقعیت های آموزشی فقط در خانه برای کودک پیش می آید و نمی توان آنها را در محیط کلاس ایجاد کرد. از این رو باید آموزش این موارد را به والدین واگذار کرده و روش آموختن را به آنها توضیح داد.

همچنین باید از والدین خواست که مواردی را که کودک آموخته است در خانه عمومیت بدهند. به عنوان مثال اگر توجه به صدا و کشف منبع آن به کودک آموزش داده شده است، از والدین بخواهند که این عمل را در خانه در موقعیت های مختلف انجام دهند تا کودک با مفهوم کلی و عمومی آن نیز آشنا گردد.

• سعی نمایید که محیط آموزش ساکت و آرام باشد:

کودک زمانی حداکثر استفاده ممکن را از برنامه تربیت شنوایی خواهد داشت. که محیط کاملا ساکت و آرام باشد. این کودکان برای برقراری ارتباط مناسب نیاز به محیطی دارند که در آن بتوانند از حداکثر توانایی های درکی خود استفاده کنند. اگر تصمیم دارید کلاس تربیت شنوایی را به صورت گروهی تشکیل دهید حتما کودکان حاضر در کلاس باید بیاموزند. که در اصول آموزش ساکت بوده و از حرکات اضافی بپرهیزند.

این کودکان اغلب خود نمی دانند که سروصدایی که آنها ایجاد می کنند تا چه حد بلند و مزاحم دیگران است. از این رو برای برخورد مناسب مربی باید در گام نخست میزان سروصدایی که آنها تولید می کنند را به آنها نشان دهد. علاوه برآن می توانید در این زمینه از روشهایی نظیر جایزه دادن و تشویق کردن کودکان ساکت نیز استفاده کنید.

• در تمامی طول آموزش بر حس شنوایی کودک تکیه داشته باشید:

شما هیچگاه نباید این نکته را فراموش کنید. که تربیت شنوایی، آموزش خوب شنیدن است . پس همواره باید بر حس شنوایی فرد تکیه داشته باشید. هرچند که کودک از باقیمانده شنوایی اندکی برخوردار باشد.

اگر کودک در گام نخست نتوانست با استفاده از حس شنوایی خود کاری را درست انجام دهد. ویا سوالی را پاسخ گوید. فورا به وی اجازه استفاده از لب خوانی را ندهید.

بلکه مجددا مطالب گفته شده را با دهان پوشیده تکرار کنید و یا اینکه برخی از کلمات کلیدی و اساسی مطلب را با شدت بیشتری ادا کنید.

اگر بازهم کودک متوجه نشد.، آنگاه به وی اجازه دهید که تنها برخی از کلمات را لب خوانی کند. در نهایت اگر بازهم کودک متوجه نشد آنگاه به وی اجازه دهید که جملات را بصورت کامل لب خوانی نماید.

• هیچگاه با کودکان با خشونت برخورد نکنید:

اگر یکی از کودکان نظم کلاس را به هم می ریزد و یا کاری را که از وی خواسته شده انجام نمی دهد.، سر و صدا می کند و غیره…

هیچگاه با وی با خشونت برخورد نکنید. چرا که رفتار خشونت آمیز شما باعث می شود که در ادامه روند آموزش با مشکل مواجه شوید.

برخورد مربی در این مورد باید به گونه ای باشد که با تشویق سایر کودکان و بی اعتنایی به کودک نامبرده وی را مجبور به همکاری نمایید.

همچنین می توانید از مادر کودک بخواهید که وی با کودک برخورد نسبتا تندی نموده .و وی را آرام کند. چراکه کودک نسبت به مادر خود علاقه بیشتری داشته.  و دراثر یک برخورد تند نسبت به وی بی اعتماد نمی گردد.

• سعی کنید جلسات آموزشی شما متنوع باشد:

همواره تلاش کنید. که بازی ها و فعالیت هایی را که طی یک جلسه انجام می دهید دارای تنوع کافی باشد. تا از خستگی و سرخوردگی وی در روند آموزش جلوگیری شود.از طرف دیگر از انجام برخی فعالیتهایی که کودک در آنها تبحر کافی یافته. و چندان علاقمند به تکرار آنها نیست خودداری کنید.

در عوض هر موقع متوجه شدید که کودک دچار حالت خستگی شده است، یکی از کارهای مورد علاقه وی را که در آن تبحر کافی دارد از وی بخواهید تا به این نحو علاوه بر ایجاد تنوع در آموزش از خستگی زیاد کودک نیز جلوگیری شود.

• اتاق آموزش را تزئین کنید:

از آنجایی که محیط آموزش تاثیر زیادی بر یادگیری کودک برجا می گذارد. ، سعی نمایید که با تزیین اتاق با کاغذهای رنگی .و تصاویر مختلف مورد علاقه کودکان محیط شادی برای آنان فراهم کنید.

بدین منظور می توانید از تصاویر شخصیت های کارتونی مورد علاقه کودکان نیز استفاده کنید. استفاده از رنگهای شاد در هنگام نقاشی دیوارهای اتاق نیز، یکی دیگر از مواردی است که باید حتما رعایت شود.

اصول برقراری رابطه انسانی با کودک

اختلالات صدا و صوت

درباره ما

با ما در اینستاگرام و تلگرام در ارتباط باشید:

telegram

Instagram