اختلالات فیزیکی
تعریف
اختلالات فیزیکی به نقصی گفته می شود که در حرکت، موزون کردن، ارتباطات، یادگیری و سازگاری شخصی مداخله دارد. این اختلالات معمولا به وسیله پزشکان درمورد کودکان توسط متخصص کودک تشخیص داده می شود. تاثیر معلولیت فیزیکی به عواملی چون سن فرد، درجه معلولیت، شکل ظاهر معلولیت، پشتیبانی خانواده و جامعه برخوردها و روابط اجتماعی با دوستان بستگی دارد.
معلولیت فیزیکی انواع متفاوتی دارد. در اینجا به وضعیت های فیزیکی اصلی اشاره می شود که در دو گروه جای می گیرند.
- اختلالات سیستم اعصاب مرکزی که شامل
فلج مغزی، صرع، نابستگی تیره پشت یا ستون فقرات، صدمات نخاعی
- اختلالات ماهیچه ای و استخوانی که شامل
ورم مفاصل یا آرتریت، قطع اندام، دیستروفی عضلانی
اختلالات سیستم اعصاب مرکزی:
فلج مغزی
طی سالهای رشد همیشه دوستانم از من بزرگتر بودند . چون بچه های همسن و سال خودم مرا قبول نمی کردند. تا کلاس چهارم از بریس استفاده می کردم. بچه ها همیشه مسخره ام می کردند. و در بازیها راه نمی دادند. چون در کودکی کمی چاق بودم. و به دلیل C.P بودنم خیلی سخت به دستشویی می رفتم. بسیاری مواقع شلوارم را خیس می کردم و این کار مشکل را سخت تر می کرد. حتی مادرم هم این مواقع خیلی عصبانی می شد و می گفت. تو تنبلی که به دستشویی نمی روی.
در مدرسه وقتی بچه ها درباره من و طرز راه رفتنم صحبت می کردند شروع به گریه می کردم. در واقع اکثر مواقع من در آخر کلاس نشسته بودم و گریه می کردم. در کلاس هفتموقتی یازده ساله بودم یک جراحی روی من انجام دادند. و توانستم دستشویی خود را بهتر کنترل کنم. دیگر خودم را خیس نمی کردم. و همین امر باعث شد که نسبت به خود تصور بهتری پیدا کنم.
اگرچه نمی توانستم بسیاری از کارهای فیزیکی مثل اسکی کردن، فوتبال یا دیگر فعالیتها را به خوبی انجام دهم اما تلاشی که برای انجام آنها به کار می بردم برایم مهم بود. علی رغم مشکلات زیادی که دارم وقتی به گذشته و گریه هایی که می کردم فکر می کنم برای خودم تاسف می خورم. امروز که می بینم پیشرفت کرده ام و بهتر شده ام احساس خوشبختی می کنم.
تعاریف و مفاهیم
کروک شنگ در 1976 C.P را به صورت یک سندرم عصبی مشخص شده با مشکلات حرکتی، ضعف کلی فیزیکی، عدم تناسب یا ناهماهنگی و ناتوانی شدید فیزیکی معرفی می کند. این سندرم مسری، پیشرونده یا دائمی نیست. می تواند از خفیف تا خیلی شدید متغییر باشد.
انواع مختلفی از C.P وجود دارد اما دو نوع اصلی آن بر اساس ویژگی های موضعی سندرم از هم متمایز می شوند.
چندنمونه از انواع حرکتی آن که با توجه به میزان صدمه دسته بندی شده اند عبارت اند از:
- اسپاستیسی یا حالت تنیدگی و سفتی:
شخصی که مبتلا به این اختلالات حرکتی عصبی است مشکل زیادی در حرکت ماهیچه ها دارد. انقباض ناخواسته گروه های مختلف ماهیچه ها هنگام استفاده و عدم توانایی کنترل آنها از ویژگی های این نوع است.
- آتتوز یا عدم کنترل حرکتی:
شخصی در این گروه قرار می گیرد دارای حرکات و رفتار پیچ و تابی، بخصوص در مچ و انگشتان است. همچنین حرکات پیچی در صورت هم دیده می شود. و فرد را از کنترل رفتار ماهیچه ای خود ناتوان می کند.
- آتاکسیا یا عدم تعادل:
اشخاصی که در این گروه قرار می گیرند مشکل زیادی در حرکات ریز و درشت دارند. مشکلات بالانسی یا تعادل و جهت یابی، حرکات منظم را بسیار سخت یا غیرممکن می سازند.
- ریبجیدیتی یا حالت تصلب و سختی:
این نوع C.P نوع خیلی شدید و کمیابی است. در این نوع، وضعیت اشخاص به وسیله کشش همیشگی و پیشرونده اندام ها مشخص می شود. راه رفتن و هر نوع حرکتی بسیار مشکل صورت می گیرد.
- ترمور یا حالت لرزش و رعشه:
شخصی که در این گروه جا می گیرد رفتار و حرکاتش ناثابت و غیر قابل کنترل است. حرکات و رفتار به صورت ریتمیک، متناوب یا به شکل حرکات پاندولی است. تمام این مشکلات به دلیل انقباضات ماهیچه ها می باشد که به صور مداوم اتفاق می افتد.
- آتونی یا ناکشیدگی:
اشخاص با این C.P هیچ نوع حالت حرکت ماهیچه ای ندارند و ماهیچه ها به هیچ نوع محرکی پاسخ نمی دهند. این وضعیت خیلی کمیاب است.
- مختلط:
اشخاصی که در این گروه هستند ممکن است دارای یک یا ترکیبی از وضعیت های توضیح داده شده فوق باشند.
علل اختلالات حرکتی عصبی
C.P دارای علتهای گوناگون است. بیماری های سخت، مسمومیتها، خونریزی مغزی، عفونت های زمان بارداری، ناراحتی های بدو تولد، هیپوکسی، صدمه مستقیم مغز، عفونت نوزاد، خونریزی مغزی و هر حادثه ای که به مغز صدمه بزند. تماما می توانند باعث اختلالات حرکتی عصبی شوند.
مداخلات درمانی
متخصصان گوناگون می توانند این معلولیت را تشخیص دهند. تشخیص اولیه در مراحل ابتدایی زندگی صورت می گیرد. درمان C.P اگرچندجانبه باشد بهتر خواهد بود.
جنبه های حرکتی به وسیله متخصصان ارتوپدی و اگر جراحی ماهیچه ها نیاز باشد باید توسط جراحان متخصص انجام شود. درمانگران فیزیکی باید در مورد استفاده از ماهیچه ها و وسایل کمکی، کنترل حرکات و رفتارهای حرکتی و روانی ، آموزشهایی به بیمار بدهند.
متخصصان زبانی و گفتاری درمانهای مربوط به مهارتهای ارتباطی را بعهده می گیرند. برای پیشرفت تحصیلی این کودکان متخصصان باید چند عامل را در نظر داشته باشند.
این کودکان و والدین آنها انرژی و مدت زمان زیادی را صرف پروسه های درمانی کرده اندو هزینه های بالایی برای درمان متحمل شده اند. آماده کردن کودکان برای ورود به مدرسه ممکن استبسیار مشکل و خسته کننده باشد.
مدرسین آگاه می توانند موقعیتهایی برای بهتر فهمیدن مطالب در این بچه ها فراهم کنند. چون این کودکان دارای نیازهای گوناگون هستند مثل درمان فیزیکی ، جراحی و غیره. نوع تحصیلات و مکان آن باید بر اساس نیازها و یادگیری آنها تنظیم شود.
با توجه به وضعیت معلولیت باید آنها را در مراکز مخصوص ویا درهمان کلاسهای معمولی جا داد.
با ما در ارتباط باشید.
2 دیدگاه