چند روش برای درمان لکنت بزرگسال:

Prolongation

وقتی سرعت گفتار خود را به روشی سیستماتیک تغییر میدهید،یاد میگیرید. که چگونه برای روانی بیشتر آن را تغییر دهید.
برای آغاز این تکنیک ابتدا باید کلمه را به هجاهای آن بشکنید. مانند کلمه مامان ،که به هجا های ما و مان شکسته میشود. سپس ، هر هجا را برای 2 ثانیه کامل امتداد می دهید. ثانیه اول کاملاً با صدای اول هجا گرفته می شود. و ثانیه دوم با صدای باقیمانده در هجا گرفته می شود.

Delayed/Frequency-Altered Auditory Feedback

تحقیقات نشان داده اند، فیدبک شنیداری تغییر یافته (AAF) یک اصطلاح جمعی برای شرایطی است. که شامل تغییر الکترونیکی سیگنال گفتار است ، بنابراین افراد صدای خود را متفاوت از حالت طبیعی درک می کنند.

از این سیگنال گفتاری تغییر یافته بعضاً به عنوان سیگنال گفتاری دوم یاد می شود. ماسک شنیداری (MAF) ،تاخیر در فیدبک شنیداری (DAF) و فیدبک شنیداری به صورت تغییر فرکانس (FAF) اشکال تغییر گفتار هستند که به طور معمول برای تغییر سیگنال گفتار استفاده می شوند.

مطالعات متعدد نشان داده است که فرکانس لکنت(تعداد دفعات لکنت) اغلب بلافاصله در پاسخ به AAF کاهش می یابد.

اثر پوش شنیداری بر لکنت به خوبی اثبات شده است و متعاقباً یک وسیله قابل حمل ارائه دهنده پوششی برای استفاده در شرایط گفتاری روزمره ساخته شد. با این حال ، علاقه به پوشاندن به عنوان ابزاری برای کمک به کنترل لکنت در دهه هشتاد کاهش یافت.

در نتیجه مطالعاتی که نشان داد DAF و FAF در کاهش لکنت موثرتر ازMAFاست. در DAF فرد صدای خود را با تاخیر ( معمولا 50 تا 100 میلی ثانیه ) می شنود و در FAF فرد صدای خود را با فرکانسی بالاتر یا پایین تر از صدای خود (در حدود 1 تا 4/1 اکتاو) (زیرتر یا بم تر) می شنود.

روش MAF به علت عدم استقبال کمتر مورد استفاده قرار نمی گیرد. ولی DAF ، FAF و یا ترکیبی از این دو بیشتر مورد استفاده واقع می شود. اکثر این ابزارها شامل یک پردازشگر سیگنال ، هدفون و میکروفون می باشند. و تکنولوژی بلوتوث هم نیاز به وجود سیم بین پردازشگر و هدفون را برطرف کرده است.
این دستگاها به صورت قابل حمل ، پشت گوشی و داخل گوشی و… وجود دارند.

درمان لکنت زبان بزرگسال با Camperdown

برنامه کمپرداون یکی از برنامه های بازسازی گفتار برای بزرگسالان دارای لکنت است. اهداف این برنامه،کمک به مراجعین درکسب گفتار بدون لکنت طبیعی و حفظ آن طی مکالمات روزمره تا جایی که امکان پذیر است می باشد. برخی از ویژگی های این برنامه به صورت زیر است:

۱. یک برنامه درمانی رفتاری مبتنی بر گفتار کشیده است. که با تقلید از نمونه استاندارد فراگرفته میشود.

۲. شامل مقادیر درجه بندی درمانگر و مراجع جهت سنجش شدت لکنت و طبیعی بودن گفتار می‌باشد .

۳. به مقیاس های شمارش لکنت نیازی ندارد و از این رو تجهیزات و وسایل محدودی نیاز است.

۴. به جای آن که رویه گرا باشد مفهوم گراست.بدین معنی که ساختار برنامه به گونه ای طراحی شده است. که می‌توان آن را در قالب الگو های متعدد ارائه خدمات مطابق با نیاز مراجع اجرا نمود.

۵. تقریبا به ۱۵تا ۲۰ساعت وقت از جانب درمانگر نیاز دارد در نتیجه در مقایسه با درمان های قدیمی،اثربخش تر است.

این برنامه از چهار مرحله تشکیل شده است:جلسات آموزشی(مرحله اول)،ایجاد گفتار بدون لکنت درداخل کلینیک(مرحله دوم)،جلسات برطرف کردن مشکل(مرحله سوم)و تثبیت(مرحله چهارم)

مقیاس های مورد استفاده در برنامه کمپرداون

مقادیرSRوNATکه توسط درمانگر و مراجع به منظور ثبت شدت لکنت و طبیعی بودن گفتار در شرایط روزمره قبل و بعد از درمان،ثبت و پیشرفت در طول فرایند درمان،تصمیمات آگاهانه در خصوص درمان و تنظیم اهداف کوتاه مدت و بلند مدت مورد استفاده قرار میگیرد.

از مقادیر SRو NAT به طور روزمره در طول فرایند درمان استفاده می شود.مقیاس 9 درجه ای SR توسط درمانگران و مراجعان در داخل و خارج کلینیک برای جایگزینی مقیاس هایی از میزان لکنت به کار میرود.مراجعان آموزش داده میشوند تا از این مقیاس از همان ملاقات کلینیکی نخست استفاده کنند .

توافق بین درجه بندی های مراجع و درمانگر طی چند ملاقات نخست حاصل میشود.درجه بندی هایی از نمونه های گفتاری کوتاه در داخل و خارج از کلینیک هر هفته در طول جلسات آموزشی مقایسه شده و راجع به آنها صحبت می شود تا زمانی که توافق منطقی بین مقادیر حاصل توسط مراجع و درمانگر به دست آید.

مقیاس NAT به عنوان مکمل مقیاس SR توسط درمانگر و مراجعان جهت ارزیابی و ثبت کیفیت گفتاری مراجعان در طی برنامه به کار می رود .در این مقیاس عدد 1گفتار بسیار طبیعی را نشان می دهد و عدد 9 حاکی از گفتار بسیار غیر طبیعی است . هدف نهایی برای مراجعان ،کسب عدد 3 یا کمتر در مقیاس NATاست.

The Gentle Onset Technique

تارهای صوتی شما در حنجره شما ، در جلوی گلو وجود دارد و هنگامی که لرزش دارند ، صدای شما را روشن می کنند.

در افرادی که لکنت زبان دارند ، تارهای صوتی می توانند خیلی ناگهانی شروع به کار کنند و باعث انسداد و لکنت زبان شوند.
تکنیک شروع آرام به شما کمک می کند.تا میزان برخورد ناگهانی تارهای صوتی خود را کنترل کنید ، که به شما اجازه می دهد کمتر لکنت داشته باشید.

این روش (برای هر هجای گفتاری) به این ترتیب است:
1. صدای خود را با کمترین و ملایم ترین لرزش های تارهای صوتی روشن کنید.
2.به آرامی بلندی و قدرت وکشیدگی صدای خود را به حالت گفتار طبیعی نزدیک گنید.
3.مجددا حجم تار صوتی و قدرت ارتعاش آن هارا به سطح اولیه و نرم کاهش دهید.
به این صورت:aaaaAAAAaaaa
هنگام انجام این کار مطمئن شوید که قفسه سینه ، گردن ، گلو ، گونه ها و دهان شما آرام هستند. هرگونه تنش انجام کارهای آرام را دشوارتر می کند.
بیایید یادآوری کنیم: تکنیک شروع آرام به شما کمک می کند تا به راحتی از لکنت زبان ناشی از شروع خیلی ناگهانی صدای ما عبور کنید.

برای انجام این کار ، احساس کنید که تارهای صوتی شما در سطح لرزش کم و نرم روشن می شوند. به آرامی به حجم و قدرت گفتاری نرمال افزایش می یابند. و سپس به همان سطح اولیه و پایین برای هر هجا کاهش می یابند.

The Light Articulatory Contacts Technique

ما باید دهان یا گلو را به نوعی تماس یا باریک کنیم تا صدای گفتاری که می گوییم ایجاد شود.

به عنوان مثال ، “P” شامل بسته شدن هر دو لب به طور مختصر است ، “L” باید زبان خود را پشت دندانهای بالا قرار دهیم و سپس صدای خود را روشن کنیم ، و “E” با جمع کردن تارهای صوتی ما در پایین گلو ساخته می شود. و لبهای خود را بیرون بکشید تا هوا صاف شود.

لکنت زبان زیادی در این نقاط تماس اتفاق می افتد.
به همین دلیل تماس نرم برای تولید حروف بسیار مهم است. این باعث کاهش فشار و کاهش انقباضات می شود ، بنابراین گفتار شما روان می شود.

چطور این کار را انجام دهیم:
1.دهانتان و اندام های تولیدی را به حالتی که برای گفتن آن کلمه لازم است قرار دهید.
2.تماس های لازم را تا حد امکان نرم انجام دهید.تاهمچنان مانند صدای مناسب به نظر برسد.

The Diaphragmatic Breathing Technique

نفس برای گفتار ما همانطور است که گاز برای ماشین است.
ما باید هوای کافی برای صحبت داشته باشیم. اما افرادی که لکنت زبان دارند به دلیل این که سال های طولانی با روش های خلاقانه با بلاک ها و تکرار های ناشی از لکنت می جنگند کمی بسختی تنفس را کنترل میکنند.از نفس های کم عمق ، تا گرفتن سریع ، تا فشردن هوا در صورت عدم باقی ماندن ، اکثر افرادی که لکنت زبان دارند. بنزین کافی برای اطمینان از گفتار روان در موتور ندارند.این همان چیزی است که روش تنفس دیافراگم هدف قرار می دهد.

دیافراگم عضله بزرگی در زیر ریه های شما است. که برای انبساط ریه ها و مکش هوا منقبض می شود.
همچنین در قفسه سینه ، دنده ها و گردن شما عضلات کوچکتری وجود دارد. که می توانند ریه های شما را گسترش دهند تا هوا دریافت کنند. اما آنها بسیار کوچک هستند و ما نمی خواهیم برای تنفس به آنها اعتماد کنیم.
برای دریافت هوای کافی برای گفتار روان ، با دیافراگم نفس بکشید.

چطور تنفس دیافراگمی انجام دهیم؟

1.دهان،گلو و گردن خود را در حالت ریلکس و بدون تنس قرار دهید.زبان را در کف دهان خود قرار دهید،فک را کمی باز کنید.
2. احساس اینکه دیافراگم زیر ریه ها به سمت پایین کشیده شده است و با احساس این که معده ، نه قفسه سینه ، به سمت خارج منبسط می شود ، به راحتی نفس راحتی می کشید.
3.درآخر به راحتی بازدم را انجام دهید.