تغذیه با شیر مادر ممکن است از لکنت زبان مداوم جلوگیری کند
هدف:
این مطالعه این فرضیه را بررسی کرده است. که شیردهی در دوران نوزادی ممکن است. در برابر لکنت زبان مداوم در کودکان محافظت کند.
روش:
ما داده های جدیدی از مادران شرکت کنندگان فعلی و قبلی در برنامه تحقیقاتی لکنت زبان در مورد سابقه تغذیه فرزندانشان در دوران نوزادی جمع آوری کردیم. ما 47 پاسخ قابل استفاده ، برای 17 کودک مبتلا به لکنت مداوم و 30 کودک که به طور طبیعی پس از یک دوره لکنت زبان بهبود یافتند ، به دست آوردیم.
نتیجه:
رابطه معنی داری بین مدت شیردهی و احتمال بهبود طبیعی پسران نمونه نشان داد.
مادران کودکان در گروه مداوم به احتمال زیاد مشکلات تغذیه اولیه را گزارش نمی کنند. که ممکن است نشان دهنده نقص حسی دهانی در کودکانی باشد. که مستعد لکنت مداوم هستند.
نتایج ما از این ایده که تغذیه با شیر مادر ممکن است در برابر لکنت زبان مداوم محافظت کند ، حمایت اولیه را ارائه می دهد. مشخصات اسیدهای چرب شیر انسان ، با تأثیر آن بر بیان ژن و ترکیب بافت عصبی ، ممکن است. این ارتباط را توضیح دهد.
تحقیقات بیشتری لازم است.
از مطالعه این مقاله میتوان نتیجه گرفت. که بین مدت زمان شیردهی و بهبود لکنت رابطه ای وجود دارد. و اینکه شیر انسان به طور کلی در رشد عصبی و بویژه درمورد نتایج لکنت تفاوت ایجاد میکند.
یک مطالعه آزمایشی در مورد رابطه احتمالی بین رژیم غذایی و لکنت زبان
هدف:
دلایل نظری و تجربی برای در نظر گرفتن نقش بالقوه متابولیسم مس در مغز در نحوه تأثیر آن بر لکنت زبان وجود دارد. با این حال ، ارتباط بین لکنت زبان و رژیم غذایی هرگز به صورت سیستماتیک مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین این مطالعه آزمایشی با هدف بررسی ارتباط احتمالی بین مقدار مس و تیامین (ویتامین B1) با فرکانس لکنت زبان با استفاده از یک الگوی طولی انجام شد.
روش:
19 فرد بالغ که بین 20 تا 51 سال دچار لکنت زبان بودند ، 9 هفته متوالی یک نظرسنجی آنلاین را تکمیل کردند. این نظرسنجی شامل مقیاس های روان و وضعیت خلقی خود ارزیابی شده و همچنین مجلات غذایی بود. پس از 4 هفته ، شرکت کنندگان مکمل های مس یا تیامین را به مدت 2 هفته مصرف کردند. سپس یک هفته شستشو انجام شد و یک دوره دیگر دو هفته ای مکمل دیگر را مصرف کردند. ارزیابی رسمی گفتار قبل/بعد از شروع مطالعه و در پایان هر مکمل مصرفی انجام شد. شرکت کنندگان در طول آزمایش از ماهیت مکمل ها مطلع نبودند.
نتایج
نتایج نشان داد که مس و تیامین هیچ اثری قابل اندازه گیری بر میزان لکنت زبان (ارزیابی شخصی و رسمی) ندارند. اما بین حالت خلقی و تسلط همبستگی متوسط و معنی داری وجود دارد.
یافته ها از تأثیر رژیم غذایی مس یا تیامین خورده بر لکنت زبان حمایت نمی کند. اما از رابطه بین تغییرات در لکنت زبان و اضطراب خودپنداره حمایت میکنند.
تهیه و تنظیم:
سپیده نکوئی کارشناس گفتاردرمانی
حنیف امانیان کارشناس ارشد گفتاردرمانی
تفاوت ناروانی طبیعی و لکنت زبان چیست؟
درمان لکنت زبان ـ برنامه درمانی لکنت زبان_لیدکامب
برخی از مشکلات کودکان شکاف کام
