توانایی راه رفتن در سکته مغزی :
توانایی راه رفتن مستقل،پیش نیاز بسیاری از فعالیت های روزانه است.
راه رفتن مستقل نیازمند توانایی راه رفتن با سرعت هایی است .که فرد را به عبور از خیابان در زمان تعیین شده چراغ های راهنمایی،قدم زدن در گردشگاه ها،عبور از در های اتوماتیک،راع رفتن از بین اسباب بازی های خانه،گذشتن از میان اشاء و طی کردن پیاده رو قادر می سازد.
راه رفتن با سرعت 1\1_5\1 متر بر ثانیه برای عملکرد هایی نظیر پیاده روی روزمره مناسب است.
گزارش شده است که تنها 7 درصد از بیمارانی که برنامه توانبخشی آنها به اتمام رسیده است،.به توانایی هایی نظیر عبور از خیابان و یا 50 متر راه رفتن بدون وقفه،دست می یابند.
راه رفتن عمل پیچیده ای است که نیازمند وارد عمل شدن هر دو پا و هماهنگی تعداد زیادی از عضلات و مفاصل است.
مهم ترین سوال مطرح شده در تحقیقات کنترل حرکتی،چگونگی همکاری و مشارکت عناصر یا اجزای ساختاری و فیزیولوژیک جهت راه رفتن هماهنگ در محیط های مختلف فیزیکی و اجتماعی می باشد.
برنشتین معتقد است که برای انجام حرکات هماهنگ،سیستم عصبی باید مساله (درجه ازادی)را حل کند.درجات آزادی هر سیستم که بازتابی از اجزاء متعدد می باشد که باید مورد بررسی قرار گیرد.
تعداد زیادی از مفاصل و عضلات و مجموعه های مکانیکی در راه رفتن نقش دارند،.سوال برنشتین این است که این اجزاء چگونه جهت راه رفتن موثر و مناسب سازماندهی می شوند؟
هماهنگی حرکت،طبق تعریف برنشتین عبارت است از (بلوغ درجات ازادی حرکت موجود سیستم،یعنی تطابق آن با یک سیستم قابل کنترل).
تعداد درجه ازادی با اتصال عملکردی عضلات و مفاصل،کاهش می یابد.بطوری که آنها بعنوان یک واحد و یا سینرژی عمل کرده و موجب هماهنگی حرکت می شوند.
یک مورد از ارتباطات،لزوم هماهنگی بین نیروی عضلات ران،زانو و مچ پا در طی راه رفتن و جلوگیری از افتادن اندام است.
آوران های حسی به طور عمومی و آوران های بینایی به طور اختصاصی،اطلاعات لازم جهت راه رفتن در محیط های متفاوت و سطوح نا هموار را فراهم می کنند.
بینایی به طور همزمان اطلاعاتی را مورد خصوصیات استاتیک و دینامیک محیط دور و نزدیک تامین می نماید.
این اطلاعات جهت طراحی تطابق های الگوی پایه ای راه رفتن مورد استفاده می گیرد.
جلوگیری از زمین خوردن،به میزان توانایی تعیین،پیش بینی و واکنش سریع و متناسب در برابر تهدیدات برهم زننده ثبات(طبق تجربه های قبلی فرد)بستگی دارد.سیستم بینایی نقش مهمی را در تعیین و جلوگیری ار تهدیدات بالقوه تعادل ایفا می نماید.استراتژی های جلوگیری کننده از زمین خوردن شامل: تطابق در طول،عرض و ارتفاع گام،تمییز دادن اشیاء روی زمین جهت اجتناب از برخورد با آنها،شناسایی دقیق موقعیت سر جهت جلوگیری از برخورد با مانع،تغییر مسیر وتوقف کردن می باشد.
این استراتژی ها انطباقی بوده و حفظ ثبات به هنگام حرکت را آسان تر می کنند.آوران های کینیتیک،لامسه ای و وستیبولار نقش مهمی را بخصوص در کنترل واکنشی تعادل هنگام راه رفتن ایفاء می کنند.کنترل واکنشی بعنوان اخرین اقدام یا پشتیبان در بازیابی تعادل است .که بر فعال کردن پاسخ های رفلکسی متکی است.
توانایی راه رفتن در سکته مغزی
اختلال راه رفتن در افراد مبتلا به آسیب های نورولوژیک،نه تنها به دلیل نواقص حاصل از اسیب،بلکه ناشی از عوارض ثانویه در سیستم قبلی_عروقی و عضلانی_اسکلتی به دنبال عدم وجود فعالیت فیزیکی مناسب می باشد.
راه رفتن عملکردی به سطح امادگی فرد بستگی دارد.اختلالات پس از سکته مغزی موجب صرف انرژی بیش از حد حین راه رفتن و محدودیت نوع و مدت فعالیت می گردد.بیماران مبتلا به سکته مغزی،بخصوص سالمندان،قادر به حفظ سرعت مناسب راه رفتن در مسافت های کوتاه نمی باشند. که این مطلب نشانگر وجود ضعف عضلانی،افزایش صرف انرژی و کاهش استقامت است.این بیماران برای راه رفتن،سرعتی را انتخاب می کنند. که نیاز به کمترین میزان انرژی بیش از ظرفیت و توان خود را ندارند.
فعالیت این افراد در محیط خانه بسیار محدود می گردد و برای افزایش سرعت راه رفتن و استقامت ،به تمرین کردن نیاز دارند.
در افرادی که برنامه توانبخشی آنها پایان یافته است.پیشرفت راه رفتن بدون استفاده از واکر مشاهده شده است.به عنوان مثال محاسبه سرعت راه رفتن بیش از 10 متر،مقیاسی جهت اندازه گیری بالینی راه رفتن می باشد. که البته ممکن است میزان ظرفیت حرکتی پس از سکته مغزی را بیش از حد تخمین بزند.
با این که افراد سالم می توانند با سرعتی بیش از حد معمول حداقل 6 دقیقع راه بروند،.ولی بیماران مبتلا به سکته مغزی حتی نمی توانند سرعت معمول راه رفتن را بیش از 6دقیقه حفظ کنند.
در نتیجه،راه رفتن آنها همانند سایر افراد اجتماع نخواهد بود .و این امر،موجب تشدید معلولیت آنها می گردد.
با این وجود این که گزارش شده 60_70 درصد بیماران سکته مغزی عملکرد راه رفتن مستقل را پس از توانبخشی به دست می آورند. ولی طبق شواهد موجود،تنها 15 درصد از انها می توانند پس از دوسال خارج از خانه راه بروند.
اینستاگرام کلینیک یاشا ـ خدمات گفتاردرمانی ـکاردرمانی ـ روانشناسی در گرگان
تمرینات درکی پیشنهادی برای والدین
