کارآگاه گفتار شویم !
به همان اندازه ای که کودک بداند در هنگام روان صحبت کردن چه اتفاقی می افتد ، بررسی اینکه در لحظه لکنت چه اتفاقی می افتد نیز از اهمیت برخوردار است. به دلیل اینکه ممکن است فکر کردن به لکنت کودک را ناراحت کند ممکن است در ابتدا نسبت به بررسی حس بدنی و حرکات همراه با لحظه لکنت بی میل باشد. می توان به کودک کمک کرد که در قالب تمرینی که ” کارآگاه گفتار شویم ” نامیده می شود به این تجربه نزدیک شویم.
کدام یک از عضلات سفت می شوند ؟
اغلب می توانیم این تمرین را با افزایش مقداری تنس در گفتارمان و سپس اظهار نظر در مورد محلی که تنس را احساس کردیم انجام دهیم. می توانیم این تمرین را به صورت بازی با افزایش تنس در بخش های مختلف ماشین گفتار ( یا در دیگر بخش های بدن ) و سپس خواستن از کودک که به ما بگوید به نظر او کدام یک از عضلات ما سفت هستند، تغییر دهیم.
بعد از اینکه او با انجام این فعالیت راحت تر شد می توانیم جایمان را در بازی عوض کرده و تنس موجود در بدن یکدیگر را تشخیص دهیم.
نمونه مکالمه :
می خواهم مقداری فشار در گفتارم ایجاد کنم. خوب نگاه کن ! میخواهیم با هم تشخیص بدهیم که من کجا را سفت کرده ام . آماده ای ؟
م م میز.
ببین من لب هایم رو سفت کردم اینجا …….. م م میز.
حالا دوباره من سعی می کنم آن را انجام بدم و تو به من بگو فکر می کنی کجا را سفت کرده ام ؟.
ب ب بچه.
{ کودک اشاره می کند یا می گوید ” لبها ” }.
درسته !! فشار روی لبهای من وجود داره…. تو خیلی بچه باهوشی هستیا !!!.
می توانیم بعد از چند دفعه از کودک بخواهیم که جایش را با ما عوض کرده و فشار عمدی را در گفتارش قرار دهد. و ببیند که آیا ما می توانیم به او بگوییم که کجت را سفت کرده است؟.
سفت کردن و شل کردن عضلات
یک جنبه از تولید گفتار که فهم آن برای کودک مهم است نقش تنس بدنی است. در طول لحظه لکنت یا حتی در طول گفتار ظاهرا روان ، عضلات درگیر در تولید گفتار سفت می شوند. نتیجه این کار این است که فرد احساس گرفتگی می کند. به طوری که نمی تواند دهان یا زبانش را در طول لکنت حرکت دهد.
همانطور که گفته شد ، تنس می تواند در طول گفتار به نظر روان نیز اتفاق بیوفتد. برای کودک این طور به نظر می رسد که حرف زدن سخت و سفت است.
در نهایت هدف ما این است که به کودکان آموزش دهیم تنس اظافی را در عضلات خاصی که در لکنت درگیر هستند کاهش دهند.
این کار نقش مهمی در توسعه راهکارهایی برای تغییر لکنت می باشد.
در مراحل ابتدایی درمان باید تفاوت حس عمقی بین عضلات سفت شده و ریلکس شده را به کودک بیاموزیم . اگرچه این تفاوت ممکن است برای ما واضح به نظر برسد. اما لزوما برای او اینطور نیست. آنها باید متوجه شوند که مقداری از تنس برای تولید گفتار ضروری است.
سفت شدن عضلات و ریلکس شدن آنها به خودی خود چیز بدی نیست. تنس بیش از اندازه باعث مشکل در تولید روان گفتار می شود. از سویی تنس بسیار کم هم مشکل زا خواهد بود.
لینک های مرتبط با ” کارآگاه گفتار شویم ! ” :
(بازی کودک)نمونه هایی از بازی های حسی برای کودکان
بازخورد های کلامی در جلسات تمرین
گفتاردرمانی چیست؟ وچه کسانی به گفتاردرمانی نیازمند هستند؟
با ما همراه باشید در :
