برنامه درمانی لکنت در سن مدرسه

برنامه های درمانی مورد استفاده در سن مدرسه با توجه به سن توصیه می شوند. در سنین ابتدایی دوران مدرسه می توان از برنامه های ساده تر با رویکرد بادگیری عامل استفاده نمود. مثل برنامه درمانی لیدکامب. برای کودکان مدرسه رو ، برنامه افزایش طول گفته ( رایلی و اینگهام ، 2000 ) ، برنامه افزایش طول و پیچیدگی گفته ( رایان ، 1995 ).

یافته ها نشان داده اند با افزایش سن و پیچیده شدن لکنت به تدریج از میزان تاثیر برنامه های مبتنی بر بازخورد های کلامی در شرطی سازی عامل کاسته می شود. و برنامه های مبتنی بر رویکرد های بازسازی گفتار موثرتر هستند.

مثلا برنامه هایی با روش گفتار سیلابیک، برنامه ی هیبرید ( شامل گفتار سیلابیک و بازخوردهای کلامی مشابه برنامه لیدکامب )، برنامه کمپرداون برنامه هایی که مبتنی بر شکل دهی روانی گفتار و اصلاح لکنت هستند . و یا برنامه های یکپارچه کارایی بیشتری پیدا می کنند.

هرچند برای درمان لکنت در این سنین، مقاله RCT وجود ندارد. که در انتخاب برنامه درمانی راهگشای درمانگران باشد. اما مقالات بالینی، کتاب و راهنماهای خوبی در این زمینه وجود دارند که نتایج آنها می توان استفاده نمود.

در این متون به طور کلی به این موارد اشاره شده است:

انتخاب برنامه های درمانی متناسب با یپیچیدگی لکنت فرد باشد. یک کودک با لکنت خفیف و عدم واکنش شدید به لکنت لزوما نیازمند درمان پیچیده ای نیست.

استفاده از برنامه های مبتنی بر شرطی سازی عامل مثل برنامه لیدکامب مدرسه رو در سنین استدایی مدرسه مفید است.
استفاده از برنامه های بازسازی گفتار در سنین بالاتر مفیدتر است.
استفاده از برنامه های خود مدل سازی ویدیویی و تایم اوت به عنوان تکمیل برنامه های بازسازی گفتار کمک کننده می باشد.
واکنش های فردی و محیطی در درمان کودکان مدرسه رو و نوجوان مورد توجه قرار گیرند.
استفاده از تمرینات تلفنی و تکنولوژی های رایج در درمان به خصوص برای نوجوانان توصیه می شود.

میزان اثربخشی درمان در کودکان دارای لکنت سن مدرسه

با توجه به مقالات ارائه شده در زمینه درمان لکنت کودکان مدرسه رو می توان به این نکات اشاره کرد.

در مورد میزان کاهش لکنت در کودکان سن 6 تا 13 سال بر اساس درصد هجاهای لکنت شده پس از درمان اطمینان بسیار کمی وجود دارد.
در کودکان سن 6 تا 13 سال شواهد کافی مبنی بر اینکه یک درمان لکنت موثر تر از درمان دیگری است وجود ندارد.
در مورد میزان کاهش شدت لکنت در کودکان سن 6 تا 13 سال اطمینان کمتری نسبت به کودکان زیر 6 سال وجود دارد. ولی این اطمینان بیشتر و قوی تر از نوجوانان و بزرگشالان می باشد.
در بسیاری از متون توافق بر این است که درمان در سن مدرسه باید جامع باشد. و نه تنها بهبود روانی گفتار، بلکه مهارت های ارتباطی در موقعیت های گسترده تری از جمله مدرسه را مورد توجه قرار دهد.
در راهنمای هلند ذکر شده که درمان برای کودکان بین 6 تا 13 سال باید بر اساس طرح درمانی باشد. که اجزای ICF ( international classification of functioning ) را دربرگیرد. و بر روی انواع ویژگی های رفتاری، عاطفی و شناختی فرد که در طی ارزیابی شناسایی شده است تمرکز شود.