هماهنگی مکیدن ، بلعیدن و تنفس کودک

بکپارچگی دقیق مکیدن ، بلعیدن و تنفس در طول تغذیه امکان پذیه کارآمد و موثر را می دهد. در صورت وجود مشکل در هر یک از اجزا در تغذیه خلل ایجاد می شود.

علاوه بر این مکانیسم مرکزی، که این ۳ عملکرد را به صورت مجموعه ای ریتمیک و آرام هماهنگ می کند، باید سالم باشد؛ زیرا ریتمیک بودن نشانه ی مکیدن طبیعی است. ارزیابی ریتم حین مکیدن در طول تغذیه، اولین ابزار برای ارزیابی هماهنگی مکیدن، بلعیدن و تنفس است.

در الگوی مکیدن نوزاد با گذشت زمان تغییرات ناشی از رشد ایجاد می شود. مشابه با تغییراتی که در الگوی مکیدن در مدت زمان تغذیه اتفاق می افتد، تفاوت هایی نیز در ریتم مکیدن و تنفس در مکیدن تغذیه ای و غیر تغذیه ای وجود دارد.

این تغییرات رشدی همان طور که در مکیدن، بلعیدن و تنفس مشارکت دارند، باید در حین اجرای CFEI مورد توجه قرار گیرند.

ارزیابی و تفسیر

ارزیابی همیشه در طی مکیدن تغذیه ای انجام می شود. اولین روش ارزیابی هماهنگی مکیدن، بلعیدن و تنفس گوش دادن با دقت به کودک در طی تغذیه است. متخصص بلع باید نسبت مکیدن به نفس ها را تعیین کند.

ممکن است صدای بلع ها شنیده شود . اما معمولا تعداد بلعها با توجه به ترتیب مکیدن و میزان جریان مایع محاسبه می شود. اخیرا وایس و همکارانش روشی کاربردی را برای ارزیابی رابطه بلعیدن با مکیدن و تنفس با گوش دادن به صداهای گردنی را توضیح داده اند.

الگوی ریتمیک طبیعی:

مکیدن تغذیه ای صحیح شامل تعدادی مکیدن و وقفه است. در هنگام شروع مکیدن روند تنفسها به دلیل مکیدن و بلعیدن فاصله دار می شود. تنفس تنها در هنگام وقفه ها دیده می شود.

شروع مکیدن هم در نوزادان رسیده و هم در نوزادان نارس با انفجارهای مکیدن های طولانی و وقفه های کم همراه است. در انتهای تغذیه، انفجارهای مکیدن کوتاه تر و با وقفه های مکرر طولانی تر است.

نسبت مکیدن به بلعها در طول دوره ی غذا خوردن و با افزایش رسش تغییر می کند. عموما در نوزادان چه از طریق سینه، چه از طریق شیشه تغذیه شوند، نسبت1 به 1 بین مکیدن و بلعیدن برقرار است. که با یک نفس برای هر بلع همراه است. با پیشرفت تغذیه این نسبت به 1 به 2 یا 1 به 3 تغییر پیدا می کند.

نوزادانی که سن بیشتری دارند، ۲ تا ۳ بار عمل مکیدن را قبل از هر بلع انجام میدهند. و بین بلعها یک یا تعداد بیشتری نفس میگیرند . زمانی که عمل بلع اتفاق می افتد، نفس کشیدن در بعضی نقاط در چرخه ی تنفسی متوقف می شود. و به همین خاطر است که همان طور که قبلا گفته شد نوزادان قادر به بلعیدن و نفس کشیدن به صورت همزمان نیستند.

مکیدن طولانی (آپنه ناشی از تغذیه):

در این الگوی غیرطبیعی مکیدن کودک به مدت طولانی بدون اینکه نفس گیری انجام دهد، عمل مکیدن را انجام می دهد.

در این حالت ممکن است هیچ نفسی برای ۵ مکیدن متوالی گرفته نشود. که تعداد مکیدنهای بدون نفس گیری می تواند تا ۲۰ مورد هم افزایش یابد. و حدودا ۵ تا ۲۵ ثانیه به طول می انجامد. نوزاد قادر به هماهنگ کردن و ” فاصله گذاری” تنفس با بلع نیست. و این مساله با عنوان سختی در فاصله گذاری عنوان می شود.

در نقطه ی پایان این مکیدن ممکن است اتفاقات مختلفی بیفتد.

اول اینکه ممکن است مکیدن به صورت خود به خودی پس از مکیدن های زیاد متوقف شود و نوزاد با نفس گیری سریع و تند کمبود تنفس را جبران کند که این امر باعث می شود که نوزاد خسته شود و نتواند حجم کافی غذا را دریافت کند.
دوم اینکه مکیدن با بیرون ریختن غذا و سرفه های کودک در زمان کمی که برای نفس کشیدن دارد، متوقف می شود. که این حالت کودک را در معرض افزایش خطر آسپیراسیون قرار میدهد.
و در آخر مکیدن زمانی که کودک دچار سیانوز و یا کاهش ضربان قلب ناشی از این فرایند تغذیه ی منجر به آپنه می شود، متوقف شود.

جالب توجه است که بعضی از نوزادان با وجود اینکه سرشیشه از دهانشان خارج شده به حرکات مکیدن برای ثانیه هایی بدون اینکه نفس بگیرند، ادامه میدهند.