چگونگی تأثیر تحریک الکتریکی بر روی گفتار و زبان :
نتایج بررسی های پنفلید نشان می دهد که تحریک مناطق معین مغزی بر روی زبان تأثیر دارد.
این اثر در سه زمینه آواگری ،بازداری گفتارو مشکلات شبه ناگویی آشکار می شود.
تحریک الکتریکی کرتکس حرکتی ناحیه دهان و لب سبب بازداری گفتارمی شود. همچنین تحریک الکتریکی کرتکس حرکتی گاهی سبب فریاد فرد و آواگری متناوب می گردد.
پنفیلد نشان داد که در نیمکره چپ سه منطقه دیگر گفتار و زبان را تحت تأثیر قرار می دهند:
یکی از این مناطق متناظر منطقه بروکاست که تحریک شدید آن باعث می شود فرد صحبت کند و به یک باره صحبت وی قطع می شود و چنانچه تحریک ضعیف باشد موجب کندی گفتار می شود.
برخی بیماران به هنگام تحریک نمی توانستند اشیاء را بشناسند که بیش از تحریک به خوبی می شناختند .احتمالا انها لغت غلط را جایگزین لغت صحیح می کنند و غالبا دچار ناگویی نامی می شوند.
در برخی بیماران دیگر موجب جابه جایی لغت و بازداری گفتار می شد،وقتی که تحریک در دو منطقه دیگر مانند منطقه پشتی آهیانه نزدیک شیار سیلویوس و لب گیجگاهی صورت می گرفت.
تحریک گفتار و زبان
دو منطقه مذکور در نزدیک راه کمانی و منطقه ورنیکه قرار دا رند.
نتایج بررسیهای اوجمن نشان می دهد که تحریک مناطق قشری در مناطق مختلف سبب صدمه نامیدن ،خواندن یاتکرار حرکات چهره می شودواین نتایج به این دلیل شگفت انگیز است که تحریک مناطق نزدیک آثار متفاوتی به بار می اورد،در حالی که تحریک مناطق دور از یکدیگر گاهی اثرات مشاهبهی را به وجود می اورد.
این بدان معناست که مناطق زبان در مغز پیچیده تر از آن است که الگوی ورنیکه گشویند نشان می دهد.
بنابرین مناطق دیگر مؤثر تنها بروکا و ورنیکه نیستند ،بلکه مناطق دیگر مغزی مانند تالاموس و اجسام مخطط نقش نقش مهمی دارند.
سکته مغزی و گفتاردرمانی در گرگان
تحریک گفتار و زبان ـ تقویت تماس چشمی و رفتار های مربوط به تقویت نگاه کردن در کودکان
اینستاگرام کلینیک یاشا ـ خدمات گفتاردرمانی ـکاردرمانی ـ روانشناسی در گرگان
