بازی های کودکان
• کودکان عاشق بازی هستند و گرچه به نظر می رسد بازی فقط برای سرگرمی است ، اما اینطور نیست. بازی برای رشد و نمو کودکان بسیار مهم است.
• از طریق بازی است که کودکان می آموزند احساس به خود را پرورش دهند ، با دیگران مشارکت داشته باشند و با آنها معاشرت کنند ، نوبت گیری را رعایت کنند ، در یک تیم شرکت کنند ، همکاری کنند و اطلاعات مهم را به اشتراک بگذارند یا آنها را به صورت راز نگه دارنود.
• مانند همه موارد مرتبط با تکامل انسان ، بازی نیز پیچیده است که شامل چندین مرحله است و به دسته های مختلف تقسیم میشود. در این مقاله ، یازده نوع بازی را که برای رشد کودکان بسیار مهم است ، بررسی خواهیم کرد.
بازی چیست؟
به عبارت ساده ، می توان بازی را فعالیتی داوطلبانه تعریف کرد که به طور فعال برای بدست آوردن لذت انجام می شود.
بازی برای رشد کودکان بسیار مهم است ، زیرا به آنها مهارت خودآگاهی و مهارت های اجتماعی و حل مسئله را میآموزد، به آنها کمک می کند ذهن خود را راحت کرده و با دیگر بچه های هم سن خود ارتباط برقرار کنند. همچنین اعتقاد بر این است که به آنها کمک می کند مهارت های اصلی حرکتی مانند تعادل را یاد بگیرند و تمرکز خود را بهبود ببخشند که این بیشتر به یادگیری و فعالیتهای مدرسه کمک می کند.
انواع بازی:
1. بازی بی هدف (unoccupeid play)
بازی بی هدف به عنوان کودکی که حرکات تصادفی مانند دست تکان دادن و لگد زدن در هوا انجام می دهد، توصیف میشود. اگرچه این حرکات تصادفی به نظر می رسند ، اما قطعاً نوعی بازی هستند. این نوع بازی معمولاً از نوزادی تا سه ماهگی انجام میشود.
مزایا:
کشف حرکات و یادگیری به صورت تجربی در رابطه با هیجانات
برای سایر مراحل بازی در آینده آماده میشود
مثال:
حرکات تصادفی دست و پاها
به ظاهر با هیچی مشغول بودن
2. بازی موازی ( parallel play)
به طور معمول در کودکانی که یک یا دو سال سن دارند, دیده میشود.
بازی موازی هنگامی انجام می شود که در کودکان کنار هم بازی می کنند ، اما تعامل محدودی دارند و به نظر می رسد کارهای خود را بدون درگیر کردن دیگران انجام می دهند.
در حین بازی موازی ، کودکان ممکن است گاهی اوقات یکدیگر را مشاهده کرده و بر اساس آن تغییراتی در بازی خود ایجاد کنند ، اما سعی نمی کنند بر همسالان خود تأثیر بگذارند.
مزایا:
معاشرت با کودکان همسن خودش را یاد میگیرد.
مالکیت را درک میکند.
نقش بازی کردن را یاد میگیرد.
مثال:
به اشتراک گذاشتن یک اسباب بازی مشترک
لباس پوشاندن و نقش بازی کردن
ساخت قلعه های ماسه ای جداگانه در حالیکه با یک جعبه کار میکنند.
3. بازی تعاملی (Associative play )
بازی تعاملی زمانی است که کودکان علاقه بیشتری به کودکان دیگر نشان می دهند و کمتر به اسباب بازی ها توجه می کنند.
در حالی که به نظر می رسد کودکان درگیر تعامل با یکدیگر هستند ، هیچ قانون مشخصی برای بازی وجود ندارد و هیچ ساختار ، سازمانی یا هدف مشترک وجود ندارد.
این شکل از بازی معمولاً در کودکانی که سه یا چهار سال دارند مشاهده می شود.
مزایا:
افزایش معاشرت با سایر کودکان
آموزش قوانین معاشرت
آموزش به اشتراک گذاری
رشد و توسعه زبان
یادگیری مهارت حل مسئله و همکاری
مثال:
کودکانی که با یک اسباب بازی، بازی میکنند.
مبادله اسباب بازی
فعالانه صحبت کردن و برقراری ارتباط با دیگران
4. بازی انفرادی/مستقل (Solitary / Independent play)
بازی انفرادی معمولاً در کودکانی که دو یا سه سال دارند مشاهده می شود.
در حین بازی انفرادی ، کودکان درگیر گرفتن اسباب بازی ها، بلند کردن و مشاهده اشیا هستند.
آنها هیچ علاقه ای به کودکان دیگر در اطراف خود ندارند.
بازی انفرادی برای کودکانی که هنوز مهارت های جسمی و اجتماعی را یاد نگرفته اند و ممکن است از در تعامل خجالتی باشند مهم است.
مزایا:
اعتماد به نفس را یاد میگیرد.
خودش تصمیماتش را میگیرد.
رشد اطمینان و اعتماد از تعامل با دیگراش
بهبود خلاقیت و تخیلاتش
خودش چیزهای جدید یاد میگیرد.
آرامش و تامل یاد میگیرد.
مثال:
بازی کردن یک اتفاق خیالی
بازی با اسباب بازی های جغجغه ای
نقاشی یا خط خطی کردن
5. بازی دراماتیک /خیالی (Dramatic/fantasy play)
در طول بازی خیالی ، کودکان اغلب موقعیت ها و افراد را تصور می کنند یا خود را در یک نقش خاص تصور می کنند و سپس آن سناریوهای خیالی را بازی می کنند.
این نوع بازی به کودکان کمک میکند تا با زبان آزمایش کنند و احساساتشان را بازی کنند.
مزایا:
افزایش کنجاوی فراتر از خودش
پرورش تخیل و خلاقیت
بهبود مهارت های زبانی
بهبود مهارت حل مساله
تشویق همدلی با دیگران
مثال:
رول پلی
صحبت با عروسک
مراقبت و ابراز علاقه به حیوانات عروسکی
6. بازی تماشاگرانه (Onlooker play)
گفته می شود که کودکان هنگامی که به طور فعال در بازی شرکت نمی کنند اما به شدت مشغول مشاهده سایر بازی های کودکان هستند، درگیر بازی تماشاگرانه می شوند.
بیشتر در کودکان ۲ تا ۲ونیم سال دیده میشود، و آنها با مشاهده یاد می گیرند.
مزایا:
با مشاهده یاد میگیرند.
با گوش دادن و یادگیری، مهارتهای زبان را یاد میگیرند.
مثال:
علاقه شدید به تماشای بازی سایر کودکان اما شرکت نکردن با آنها
7. بازی رقابتی (Competitive play)
بازی رقابتی زمانی است که کودکان یاد بگیرند بازیهای سازمان یافته را با قوانین مشخص و دستورالعمل های مشخص پیروزی و باخت انجام دهند.
لودو ، مار و پله و فوتبال همه شکل بازی های رقابتی است.
مزایا:
بازی با قوانین را میآموزند.
یاد میگیرند تا منتظر نوبتشان بمانند.
کار تیمی را یاد میگیرند.
مثال:
بازی های تخته ای
بازی های فضای باز مثل تنیس روی میز، بدمینتون و مسابقات
8. بازی مشارکتی (Cooperative play)
با رشد کودکان ، مهارت های اجتماعی آنها رشد می کند و در نهایت یاد می گیرند که با یکدیگر همکاری کنند ، تعامل داشته و بازی کنند.
بازی مشارکتی زمانی است که کودکان برای رسیدن به یک هدف مشترک به کار گروهی می پردازند.
مزایا:
یاد میگیرند وسایلشان را به اشتراک بگذارند و هم بازیشان را درک کنند.
مهارتهای ارتباطی را توسعه میدهند.
ارزش کار تیمی را میآموزند.
بهبود اعتماد به نفس
مثال:
باهم ساختن قلعه شنی
9. بازی نمادین (Symbolic play)
بازی نمادین زمانی است که کودکان از اشیا برای انجام اعمال استفاده می کنند.
پخش موسیقی ، نقاشی ، رنگ آمیزی و آواز خواندن همه اشکالی از بازی نمادین است.
مزایا:
ابراز وجود
کشف ایده های جدید
احساسات مختلف را یاد گرفته و تجربه میکنند.
مثال:
نقاشی
آواز خواندن
بازی با آلات موسیقی
10. بازی بدنی (Physical play)
بازی بدنی نوعی بازی است که شامل درجاتی از فعالیت بدنی است.
مزایا:
تشویق فعالیت بدنی
بهبود مهارت هی حرکتی ظریف و درشت
مثال:
دوچرخه سواری
قایم موشک
پرتاب توپ
11. بازی سازنده (Constructive play)
هر نوع بازی که شامل ساختن یا کنار هم قرار دادن چیزی باشد، بازی سازنده نامیده می شود.
مزایا:
برای رسیدن به یک هدف تمرکز میکند.
به یادگیری برنامه ریزی و همکاری کمک میکند.
ماندگاری را میآموزد.
سازگاری را تشویق میکند.
مثال:
کنار هم گذاشتن مکعب ها برای ساختن چیزی با جذابیت و زیبا
ساختن قلعه شنی
اینستاگرام کلینیک یاشا ـ خدمات گفتاردرمانی ـکاردرمانی ـ روانشناسی در گرگان
2 دیدگاه