تاریخچه روانشناسی
علم روانشناسی بیش تر از علوم دیگر قدمت دارد. تاریخچه روانشناسی به یونان باستان باز میگردد، زمانی که افرادی نظیر ارسطو و افلاطون و همچنین سقراط نظریه های مختلفی در مورد فلسفه روحی و روانی انسان ارائه دادند. مواردی نیر از مطالعه علم روانشناسی در ایران و مصر باستان مشاهده شده است. در تاریخچه روانشناسی بین روانشناسی و فلسفه ارتباطی نزدیک وجود داشته است و تقریبا تا اواخر قرن نوزده روانشناسی بخشی از علم فلسفه شناخته می شد. علم روانشناسی با علوم فلسفه نظیر جامعه‌شناسی، فیزیولوژی و عصب شناسی هم مرز می باشد. روانشناسی پیشینه ای طولانی اما تاریخچه‌ای کوتاه مدت دارد، در تاریخچه روانشناسی اولین آزمایشگاه برای مطالعه تجربى علم روانشناسی توسط فردی بنام ویلهلم وونت در سال 1879 در شهر لایپزیک آلمان تاسیس گردید، وونت به پدر علم روانشناسی آزمایشگاهی نیز معروف است. اصطلاح روانشناسی توسط فیلسوفی بنام رادولف گوسلنیوس ابداع شده است.(۱)
تاریخچه روانشناسی در ایران
تاریخچه روانشناسی در ایران به بیش از هزار سال باز میگردد و تحت عنوان علم النفس یا اخلاق به عنوان یکی از شاخه های علم فلسفه در مراکز علمی ایران تدریس شده است. دانشمندان و متفکران زیادی چون رازی، ابن سینا، ملاصدرا و … به علم روانشناسی در آثار خود پرداخته اند. در آثار این افراد نه تنها بحث های اصلی روانشناسی مانند عاطفه، احساس تفکر، تخیل و … مورد بررسی قرار گرفته ، بلکه حتی روش های تجربی در زمینه های احساس، ادراک و یا لذت مورد ارزیابی قرار گرفته است. در تاریخچه روانشاسی در ایران تا اوایل دهه 1340 فعالیت آنچنانی در روانشناسی صورت نگرفته بود. اما با ایجاد سازمانهای روانشناسی و علم روانشناسی در دانشگاه ها تحولات بزرگی در تاریخچه علم روانشناسی ایران پدید امد. برخی از این تحولات حاصل دکتر محمود صناعی می باشد. در دهه های اخیر نیز در ایران روانشناسی تغییرات چشمگیری داشته و به سیر صعودی خود ادامه داده است.(۲)
