شنوایی سنجی، روشی بدون درد، غیر تهاجمی است که توانایی فرد را در شنیدن صداهای مختلف و در  فرکانس های متفاوت اندازه گیری می کند. بیمارانی که توموری در گوش یا اطراف آن دارند یا دچار آسیب یا ضربه به نواحی اطراف گوش شده اند و یا افرادی که در مکان های پر سرو صدا اشتغال دارند ممکن است تحت آزمایش ادیومتری قرار بگیرند . همچنین برای ارزیابی نیاز به سمعک یا جراحی از اودیومتری یا شنوایی سنجی استفاده می شود.

تست شنوایی چگونه انجام می شود؟

گوش های ما سه قسمت مجزا دارد: گوش بیرونی، میانی و داخلی. در صورتی که گوش داخلی و  اعصاب گوش آسیب ببینند باعث کاهش شنوایی حسی -عصبی و در صورتی که گوش میانی و یا بیرونی آسیب ببیند باعث کاهش شنوایی هدایتی می شود.  تست های شنوایی سنجی می توانند تشخیص دهند که کاهش شنوایی فرد از نوع کاهش  شنوایی حسی عصبی و یا کاهش شنوایی هدایتی می باشد. تست شنوایی سنجی خالص حداقل و حداکثر فرکانسی از صوت که  که شخص می تواند بشنود تعیین می کند. در حین انجام تست، شما باید گوشهای خود را بپوشید و طیف وسیعی از صداها را بطور همزمان گوش دهید. بلندی صدا در دسی بل (dB) اندازه گیری می شود. نجوا حدود 20 دسی بل، موسیقی با صدای بلند 80-120 دسی بل، و یک موتور جت نیز در حدود 180 دسی بل است. صدا در فرکانس ها (هرتز) اندازه گیری می شود. دامنه شنوایی طبیعی 250-8000 هرتز در 25 دسی بل یا کمتر است. آزمون تشخیص کلمه  توانایی فرد را در درک گفتار از سر و صدای پیش زمینه ارزیابی می کند. اگرتشخیص کلمه شما ضعیف باشد ، ممکن است گفتار نامفهوم باشد.