ديس پلازی رشد مفصل ران

اختلال رشد هيپ معمولاً در دوران نوزادی ايجاد می گردد. در رفتگی هيپ بيشتر موارد بعد از زايمان به وجود می آيد.

DDH به دو دسته بزرگ تقسيم می شود:

Typical: در اين دسته نوزادانی قرار دارند که از نظر نورولوژيکی طبيعی هستند .
Teratologic: در اين دسته يک بيماری زمينه‌ای نوروماسکولار مثل ميلوديس پلازی آرتروز يا سندروم های خاص وجود دارد.
دررفتگی  تراتولوژيک کمتر شايع است .

در رحم اتفاق می افتد بنابراين مادرزادی است.

علت شناسی:

DDHعلل فيزيولوژيکی مکانيکی و وضعيتی دارد . سابقه فاميلی مثبت ۲۰ درصد و شلی عمومی ليگامانها از علل وابسته هستند. در جنس مونث به نسبت 9 به يک غالب است.
تقریباً ۶۰ درصد کودکان با DDH تیپیکال اولين فرزند هستند . ۳۰ تا ۵۰ درصد آنها دارای زايمان با پا بوده اند.(در بريچ واضح که هيپ فلکس بوده و زانوها کاملاً اکستانسيون دارد بالاترين ريسک را داريم). پوزيشن پريچ باعث فلکسيون شديدهيپ و محدوديت در حرکات آن می‌شود فلکسيون شديد هيپ باعث کشيدگی ليگامان ترس شده .

اين باعث عدم پوشش و حمايت سر فمور می‌شود. اين ناهنجاری حدود ۱۴ تا ۲۰ درصد با تورتطکولی عضلانی مادرزادی و حدود ۱ تا ۱۰ درصد با متاتارسوس اداکتوس ديده می شود.
عوامل محيطی بعد از تولد در اين دفورميتی مهم است. نگه داشتنی هيپ در وضعيت اکستانسيون و اداکسيون به دررفتگی کمک می کند.

تظاهرات کلينيکی:

تمام نوزادان در بدو تولد بايد از نظر DDH بررسی شوند. تست Barlow مهمترين تست برای معاينه DDH است. به اين صورت که با يک دست استخوان لگن را ثابت نگه می داريم و با دست ديگر مفصل هيپ مخالف را فلکس و اداکت کرده ، به عقب فشار میدهيم ارزش سر هيپ از استابولوم توسط فرد معاينه کننده حس می شود.
سپس آزمون کننده فشاری روی تروکانتر به طرف استابولوم وارد می سازد. اگر حرکت تنه و جابجایی حس شود علامت مثبت و دال بر دررفتگی وجود دارد. اين حرکت ناشی از جابجايی و لغزندگی فمور است. عدم جابجايی نشان دهنده طبيعی بودن هيپ است. از هر ۱۰۰ نوزاد، يک نوزاد به صورت کلينيکی هيپ نا پديدار دارد، که می توان شامل dislocation یا subluxation باشد. اگرچه فقط يک در هر ۸۰۰ تا هزار نوزاد در رفتگی حقيقی دارد.
تست ارتولانی روش معاينه ديگری برای يک شيرخوار يک تا دو ماهه است که در آن مفصل هيپ خارج از استابولوم را به داخل می‌اندازيم.برای انجام اين تست اندام تحتانی را از فصل هيپ ابداکت و فلکس می کنيم و سر فمور را بلند کرده و داخل استابولوم به سمت جلو فشار می دهيم .اگر جا بيفتد يک احساس Clunk در زير دست داريم بعد از دو ماهگی جا انداختن دست معمولاً به علت کانتراکچرهای بافت نرم ممکن نيست.
محدوديت ابداکشن هيپ نشان دهنده کانتراکچرهای بافت نرم و DDH است.

چين های پوستی غير قرينه به خصوص در ناحيه داخل ران، کوتاهی مشخص يک ران و يک سطح نبودن دو زانوی کودک وقتی که نوزاد به پشت خوابيده و دو پا کنار هم است .زانوها تا ۹۰ درجه فلکشن دارد(Galleazzi sign) نشان دهنده DDH با جابجايی پروگزيمال سر فمور است. نبودن فلکسيون طبيعی زانو به علت کانتراکچرهای ممکن است اتفاق بیفتد. در کودکان بزرگتر شکايات لنگيدن و اردکی راه رفتن افزايش لوردوز کمری راه رفتن روی پنجه پا نشان دهنده يک DDH داده نشده است.
درمان: درمان بايد بر اساس سن کودک و انکه آيا مفصل هيپ نيم دررفتگی دارد يا دررفتگی کامل انجام شود.
هنگامی که مفصل هيپ ناپایدار در زمان توليد تشخيص داده می‌شود. نگهداری هيپ در وضعيت فلکشن و ابداکشن برای يک تا دو ماه معمولاً کفايت ميکند.
Pavlik harness frejka splintاين امکان را فراهم می کند اين وسيله به طور خيلی شايعه ای برای مفصل هيپ استفاده شده و اجازه حرکت اکستنشن را به هيپ نداده و آن را در وضعيت فلکشن و ابداکشن نگه می‌دارد‌.

درمان تا موقعی که از نظر کلينيکی هبپ ثابت شود و اندازه گيری با سونوگرافی و راديولوژی طبيعی شود باید ادامه یابد.
معمولا در سن ۱ تا ۱۶ ماهگی ابتدا از pavlik harness استفاده می شود اگر جواب درمان نداشتيم از روشهای جراحی استفاده می نماييم. در سن ۶ تا ۱۸ ماهگی بايد جراحی باز يا بسته انجام گردد.

مداخله توانبخشی در ديس پلازی رشد مفصل ران:

درمان کار درمانی شامل گچ گيری سريال زير نظر پزشک مراقبت از پوست وضعيت دادن تحريک و اصلاح پوسچرهای نامتقارن و جایگزین است.
بعد از طی دوران گچ گيری استفاده از تمرينات در آب يا هيدروتراپی توصيه می‌شود تشويق کودک به لگد زدن و self streching مفيدتر از تمرينات کششی پاسيو می باشد. تمرينات بايد در راستای ابداکشن و فلکشن و چرخش خارجی در مفصل هيپ باشد.

گفتاردرمانی و کاردرمانی آنلاین

کم شنوایی Hearing Loss

لکنت زبان

متخصص گوش حلق بینی لیست (ENT) در گرگان

ایدز در کودکان وبزرگسالان(نشانگان ايمنی اکتسابی)

شنوایی سنجی

کاردرمانی جسمی ـ دررفتگی هیپ ـ دیس پلازی رشدمفصل ران