دیس پلازی رشد مفصل ران
اختلال رشد هیپ معمولاً در دوران نوزادی ایجاد می گردد. در رفتگی هیپ بیشتر موارد بعد از زایمان به وجود می آید.
DDH به دو دسته بزرگ تقسیم می شود:
Typical: در این دسته نوزادانی قرار دارند که از نظر نورولوژیکی طبیعی هستند .
Teratologic: در این دسته یک بیماری زمینه‌ای نوروماسکولار مثل میلودیس پلازی آرتروز یا سندروم های خاص وجود دارد.
دررفتگی تراتولوژیک کمتر شایع است .
در رحم اتفاق می افتد بنابراین مادرزادی است.
علت شناسی:
DDHعلل فیزیولوژیکی مکانیکی و وضعیتی دارد . سابقه فامیلی مثبت ۲۰ درصد و شلی عمومی لیگامانها از علل وابسته هستند. در جنس مونث به نسبت 9 به یک غالب است.
تقریباً ۶۰ درصد کودکان با DDH تیپیکال اولین فرزند هستند . ۳۰ تا ۵۰ درصد آنها دارای زایمان با پا بوده اند.(در بریچ واضح که هیپ فلکس بوده و زانوها کاملاً اکستانسیون دارد بالاترین ریسک را داریم). پوزیشن پریچ باعث فلکسیون شدیدهیپ و محدودیت در حرکات آن می‌شود فلکسیون شدید هیپ باعث کشیدگی لیگامان ترس شده .
این باعث عدم پوشش و حمایت سر فمور می‌شود. این ناهنجاری حدود ۱۴ تا ۲۰ درصد با تورتطکولی عضلانی مادرزادی و حدود ۱ تا ۱۰ درصد با متاتارسوس اداکتوس دیده می شود.
عوامل محیطی بعد از تولد در این دفورمیتی مهم است. نگه داشتنی هیپ در وضعیت اکستانسیون و اداکسیون به دررفتگی کمک می کند.
تظاهرات کلینیکی:
تمام نوزادان در بدو تولد باید از نظر DDH بررسی شوند. تست Barlow مهمترین تست برای معاینه DDH است. به این صورت که با یک دست استخوان لگن را ثابت نگه می داریم و با دست دیگر مفصل هیپ مخالف را فلکس و اداکت کرده ، به عقب فشار میدهیم ارزش سر هیپ از استابولوم توسط فرد معاینه کننده حس می شود.
سپس آزمون کننده فشاری روی تروکانتر به طرف استابولوم وارد می سازد. اگر حرکت تنه و جابجایی حس شود علامت مثبت و دال بر دررفتگی وجود دارد. این حرکت ناشی از جابجایی و لغزندگی فمور است. عدم جابجایی نشان دهنده طبیعی بودن هیپ است. از هر ۱۰۰ نوزاد، یک نوزاد به صورت کلینیکی هیپ نا پدیدار دارد، که می توان شامل dislocation یا subluxation باشد. اگرچه فقط یک در هر ۸۰۰ تا هزار نوزاد در رفتگی حقیقی دارد.
تست ارتولانی روش معاینه دیگری برای یک شیرخوار یک تا دو ماهه است که در آن مفصل هیپ خارج از استابولوم را به داخل می‌اندازیم.برای انجام این تست اندام تحتانی را از فصل هیپ ابداکت و فلکس می کنیم و سر فمور را بلند کرده و داخل استابولوم به سمت جلو فشار می دهیم .اگر جا بیفتد یک احساس Clunk در زیر دست داریم بعد از دو ماهگی جا انداختن دست معمولاً به علت کانتراکچرهای بافت نرم ممکن نیست.
محدودیت ابداکشن هیپ نشان دهنده کانتراکچرهای بافت نرم و DDH است.
چین های پوستی غیر قرینه به خصوص در ناحیه داخل ران، کوتاهی مشخص یک ران و یک سطح نبودن دو زانوی کودک وقتی که نوزاد به پشت خوابیده و دو پا کنار هم است .زانوها تا ۹۰ درجه فلکشن دارد(Galleazzi sign) نشان دهنده DDH با جابجایی پروگزیمال سر فمور است. نبودن فلکسیون طبیعی زانو به علت کانتراکچرهای ممکن است اتفاق بیفتد. در کودکان بزرگتر شکایات لنگیدن و اردکی راه رفتن افزایش لوردوز کمری راه رفتن روی پنجه پا نشان دهنده یک DDH داده نشده است.
درمان: درمان باید بر اساس سن کودک و انکه آیا مفصل هیپ نیم دررفتگی دارد یا دررفتگی کامل انجام شود.
هنگامی که مفصل هیپ ناپایدار در زمان تولید تشخیص داده می‌شود. نگهداری هیپ در وضعیت فلکشن و ابداکشن برای یک تا دو ماه معمولاً کفایت میکند.
Pavlik harness frejka splintاین امکان را فراهم می کند این وسیله به طور خیلی شایعه ای برای مفصل هیپ استفاده شده و اجازه حرکت اکستنشن را به هیپ نداده و آن را در وضعیت فلکشن و ابداکشن نگه می‌دارد.
درمان تا موقعی که از نظر کلینیکی هبپ ثابت شود و اندازه گیری با سونوگرافی و رادیولوژی طبیعی شود باید ادامه یابد.
معمولا در سن ۱ تا ۱۶ ماهگی ابتدا از pavlik harness استفاده می شود اگر جواب درمان نداشتیم از روشهای جراحی استفاده می نماییم. در سن ۶ تا ۱۸ ماهگی باید جراحی باز یا بسته انجام گردد.
مداخله توانبخشی در دیس پلازی رشد مفصل ران:
درمان کار درمانی شامل گچ گیری سریال زیر نظر پزشک مراقبت از پوست وضعیت دادن تحریک و اصلاح پوسچرهای نامتقارن و جایگزین است.
بعد از طی دوران گچ گیری استفاده از تمرینات در آب یا هیدروتراپی توصیه می‌شود تشویق کودک به لگد زدن و self streching مفیدتر از تمرینات کششی پاسیو می باشد. تمرینات باید در راستای ابداکشن و فلکشن و چرخش خارجی در مفصل هیپ باشد.
گفتاردرمانی و کاردرمانی آنلاین
متخصص گوش حلق بینی لیست (ENT) در گرگان
ایدز در کودکان وبزرگسالان(نشانگان ایمنی اکتسابی)
