واکنش های متداول در میان والدین

والدین امکان دارد به طرق گوناگون از خود عکس العمل نشان دهند که این عکس العمل ها با توجه به عوامل گوناگون و نوع شخصیت افراد با یکدیگر متفاوتند.

ولی یک دسته واکنش ها تقریبا بطور مشترک در میان اکثریت آنها دیده می شود که متداول ترین این واکنش ها عبارتند از:

تمایل به طرد کودک
اختلالات و اشکالات زناشویی والدین
درگیری های با خود (درونی) در والدین
واکنش های اضطرابی
احساس گناه والدین

مشکالات زناشویی والدین :

این اشکالات معمولا به علت اضطراب و تشویش پدر و مادر بروز می کند. هریک از والدین ممکن است. یکدیگر را برای وضعیت کودک مقصر بشناسد و این عمل احتمال دارد آگاهانه با نا آگاهانه صورت گیرد.

در تحقیق انجام شده در ایران توسط نگارنده 46% از پدران کودکان عقب مانده ذهنی صریحا اذعان کردند که وجود کودک عقب مانده ذهنی بر روی زندگی زناشویی آنان اثر گذاشته است . و معمولا در نزاع های زناشویی پای کودک معلول نیز به میان کشیده می شود.

نوع احساسی که آنها نسبت به کودک دارند می تواند به خودشان برگردد.

علاوه بر این محدودیت های اجتماعی که والدین در زندگی پیدا می کنند. می تواند منجر به احساس خصومت و همچنین اضطراب بیشتر در آینده گردد.

این احساس ممکن است بر روی سایر زوجها نیز اثر بگذارد که در نتیجه اشکالات زناشویی بیشتر را به دنبال می آورد که احتمالا منجر به در هم شکستن خانواده می گردد.

باید پذیرفت که معمولا افراد عقب مانده ذهنی خصوصا در سنین خردسالی، احتیاج به توجه و مراقبت بیشتر دارند. و این مسئولیت مادر است که چنین توجهی را بنماید. ولی همین امر موجب می گردد که پدر خانواده احساس کند همسرش دیگر به او توجهی ندارد. و این امر سبب یک احساس انزجار و دشمنی نسبت به همسر و کودک عقب مانده ذهنی می گردد.

نسبت به همسر به دلیل طرد کردن و کم توجهی نسبت به او و نسبت به کودک به دلیل احتیاج زیاد او به مادرش. در تحقیق انجام شده توسط نگارنده 79% پدران کودکان عقب مانده ذهنی علاقه مندی نشان دادند که کودک معلول آنها به یک نحوی از زندگی خود و خانوادشان خارج شود.