رویکرد های درمانی اختلال رفتار :
رویکرد های درمانی برای دوران کودکی:
برای کودکان خردسال، خدمات کمکی مختلفی وجود دارد.
یکی از این خدمات آموزش در خانه است. در این رویکرد معلمان، والدین را با روشهای مختلف آموزش می دهند. تا بتوانند با استفاده از این تکنیکها و یادگیری و تسلط به مهارتهای مناسب، کودکان معلول خود را یاری دهند. مربیان خصوصی، والدین را کمک می کنند تا براساس مشاهده اولیه و عملکرد بچه ها، اهداف مناسبی را انتخاب کنند.
همچنین با استفاده از این شواهد، برنامه ای طرح ریزی نمایند. که نیازهای کودک در آن گنجانده شده باشد. برنامه شامل آموزشهایی در رابطه با خودیاری، زبان آموزی، اجتماعی بودن و مهارتهای حرکتی می باشد.
والدین نیز تحت نظر قرار می گیرند تا معلوم شود رفتارهای خواسته شده در اهداف را تشویق می کنند یا خیر. مربی تخصصی هم در مورد مشکلاتی که امکان دارد در روند آموزش اتفاق بیفتد، با آنان صحبت می کند. این سیستم معمولا برای آموزش بچه های سنین تولد تا 3 سالگی در نظر گرفته شده است. برای بچه های دو و نیم ساله تا سه و نیم ساله و بزرگتر برنامه های اساسی تری در نظر می گیرند. در این سیستم درمانهای منطقی برای کودکانی که دارای مشکلات احساسی و رفتاری هستند، توسط یک مرکز ارائه می شود.
در مرکز، معلمان و درمانگران سعی دارند عواملی را که روی رفتارهای فعلی کودک نقش دارند، مشخص کنند. در این روند احساسات افکار، تجربیات مثبت و منفی، رابطه با والدین و خواهران و برادران و ارزشهای خانوادگی که در روند درمانی و آموزشی بچه های کوچکتر قابل توجه هستند، در نظر گرفته می شوند. انواع بازی درمانی برای تشویق بچه ها و برقراری ارتباطی سالم با بزرگترها بخصوص رابطه کودک با مربی و دیگر اشخاصی که مستقیما با او کار می کند، استفاده می شود.
رویکرد های درمان برای کودکان سنین دبستانی
دانش آموزان دارای اختلالات رفتاری معمولا در ارتباطات اجتماعی مشکل دارند. بنابراین در فراگیرسازی توجه زیادی به ارتباطات و بالا بردن مهارتهای اجتماعی این بچه ها شده است. در تحقیقی بیان شده است. که دانش آموزان دارای ناتوانیهای متوسط مانند اختلالات رفتاری در کلاسهای عادی همکلاسی های خود را کسانی می دانند. که ویژگیهای خوب و اجتماعی قوی دارند. و بعنوان فردی جالب و جذاب می شناسند. این مطلب خیلی دلگرم کننده و امیدبخش است. چون بچه ها ارزش دوست مثبت و خوب را می شناسند. براساس نظر یادگیری اجتماعی دانش آموزان دارای ناتوانی متوسط رفتارهای اجتماعی را از رهبران کلاسی که رفتارهای خوب اجتماعی دارند، یاد می گیرند. در سیستم فراگیرسازی نیاز به تمرکز بر روی آموزش مهارتهای اجتماعی برای بالا بردن سطح کفایت اجتماعی این دانش آموزان می باشد.
همچنین برخی مطالعات ، به وجود اوردن شبکه دوستی و گروه های دوستان را برای رفع بعضی از مشکلات رفتاری این دانش آموزان پیشنهاد می کنند. آموزش معلمین در مورد تکنیک هایی برای کاهش مشکلات دوستان و نقشهای اجتماعی که موجب تاثیر خوب و مثبتی در کلاسهای فراگیر خواهد بود، مهم و ضروری است. همچنین نیاز به مداخلاتی که به انتخاب مدلهای مناسب برای نقشهای اجتماعی روی دانش آموزان دارای ناتوانی متوسط می پردازد. می تواند برای بعضی از اختلالات بخصوص پرخاشگری موثر باشد.
کودکانی که اختلالات رفتاری دارند معمولا در خواندن ریاضی و دیگر قسمتهای درسی نیز ضعیف هستند. این کودکان غیر از ضعف درسی در ارتباط برقرار کردن با دیگران ،مشاهده، و انجام قوانین کلاس و کنترل وضعیت های اساسی نیز مشکل دارند.
مشکلات درسی را می توان از طریق آموزشهای مخصوص و اقدامات مشاوره ای ویژه، کمک گرفتن از معلم معمولی برای آموزش بیشتر کاهش دادیا از بین برد. مشکلات رفتاری را می توان با کمک گرفتن از معلمان برای اداره کلاس و توسط مشاوران مدرسه حل کرد.
گاهی هم می توان با آموزش به گروه های کوچکی از بچه ها برای مهارتهای اجتماعی و حل مشکل توسط معلم، مشکلات رفتاری را برطرف کرد. یادگیری منظم برنامه ای است که در آن از نمونه یا سرمشق ، بازی کردن نقش، بازخورد عملکرد و انتقال آموزش استفاده می شود.
در مرحله اول، فعالیتها توسط یک نمونه یا الگو به دانش آموزان آموزش داده می شود و دانش آموزان با دقت رفتارهای مناسب اجتماعی را مشاهده کرده و فرا می گیرند.
در مرحله بعد، دانش آموزان رفتارهایی را که دیده اند بازی می کنند. در اینجا در مورد درست یا غلط بودن رفتار مورد نظر و آموخته شده بازخورد گرفته می شود. و در نهایت موقعیتهایی برای آنان فراهم می گردد . تا مهارت های آموخته شده را در کلاس و خانه انجام دهند. بررسی ها نشان داده است که یادگیری منظم و اساسی در آموزش مهارتهای بخصوص اجتماعی، در محیط کنترل شده برای دانش آموزانی که اختلالات رفتاری دارند بسیار موثر بوده است.
بچه هایی که اختلالات رفتاری متوسط یا شدید دارند می توانند در کلاسهای مخصوص آموزش می بینند. کلاسها ممکن است در خود مدرسه، بیمارستان، مدارس مخصوص و یا هر مکان مناسب دیگر تشکیل شود.
اولین مساله ای که این کلاسها باید به آن توجه داشته باشند، ترکیب ساختاری بالاست، قوانین آنها باید واضح، منطقی و مداوم باشد.
مساله دوم این است که معلم باید رفتارهای دانش آموز را زیر نظر داشته باشد و از طریق بازخورد و تقویت رفتارهای اجتماعی درسی آنها را همراهی کند. همچنین باید اهداف و انتظارات مربوط به رفتار داشن آموز، برای همه معلوم شده باشد. علاوه براین موارد، دانش آموزان می توانند از مشاوره فردی، گروهی و خانوادگی استفاده کنند.
در اینجا معلم، خانواده و فرد باهم در ارتباط هستند و اگر دانش آموز دارو استفاده می کند، باید معلم و تمام افرادی که با او در رابطه قرار دارند به این مورد مهم آگاهی داشته باشند و پیشرفت او را گزارش دهند.
لینک های مرتبط با ” رویکرد های درمانی اختلال رفتار کودکان ” :
رابطه شیوه خوابیدن با خواندن در کودک
با ما در ارتباط باشید :
