ابزار اصلاح لکنت

سال های متمادی ، درمانگران و افراد دارای لکنت به روش های اصلاح لکنت ون رایپر متکی بودند.

ابزار های اصلاح لکنت

ابطال ( حذف ، کنسل کردن ، اصلاح بعد از وقفه )

رهایی ( خروج آسان ، اصلاح حین وقفه )

آماده سازی ( ورود آسان ، اصلاح قبل از وقفه )

این راهکارهای اصلاح لکنت برای کمک به کاهش تنس سا تقلای افراد دارای لکنت هنگام صحبت کردن ، طراحی شده اند. در واقع این روش ها نه تنها به افراد کمک می کنند . که راحت تر صحبت کنند. بلکه به آنها کمک می کنند تا مهارت مانیتورینگ و نظارت بر خود را بهبود بخشیده . و به توانایی خود در مدیریت لکنت پی ببرند.

و از همه مهمتر راهکارهایی هستند که به افراد دارای لکنت در زندگی کمک می کنند. تا بعد از اتمام درمان به صورت دراز مدت بتوانند با موقعیت های جدید روبرو شوند.

آماده سازی یا ورود آسان

سومین شیوه ون رایپر شامل مجموعه ای از شیوه های اصلاح لکنت است . که برای آماده یازی قبل از کلمه ای که ممکن است روی آن لکنت واقع شود استفاده می شود. به دلیل اینکه این نام برای مراجعان به خصوص کم سن و سال گیج کننده است می توان آن را ” ورود آسان ” نامید.

اهداف شیوه ورود آسان / آماده سازی

اهداف این روش عبارت اند از :

پیشگیری از تنس بدنی :

آماده سازی شامل پیشگیری از وقوع تنس در مکانیسم گفتار در زمانی که فرد احساس می کند دچار لکنت می شود.

حفظ احساس کنترل

آماده سازی به فرد در حفظ احساس کنترل در جلوگیری از وقوع لکنت کمک می کند. تا اینکه صبر کند لکنت آغاز شود ( رهایی ) . یا پایان یابد ( ابطال ) . در اصل ، آماده سازی شبیه شروع آسان است.

برخلاف شروع آسان که در ابتدای یک عبارت استفاده می شود. آماده سازی / ورود آسان در ابتدای یک کلمه وقتی که مراجع احساس می کند یا فکر می کند احتمال دارد لکنت اتفاق بیفتد، استفاده می شود.

هردو شیوه در ظاهر ویژگی های مشابه دارند. در واقع تفاوت آنها در چگونگی احساس کردن و زمان استفاده کردن از آنها است. وقتی که فردی از آماده سازی برای تغییر لکنت استفاده می کند. تنس را قبل از اینکه فکر کند ممکن است لکنت اتفاق بیفتد کاهش می دهد. بنابراین در اینجا احساسی که وجود دارد حفظ حس کنترل در زمان شکل گیری تنس است . اما وقتی او از شروع آسان استفاده می کند . به عبارت دیگر برای افزایش روانی از طریق کنترل شکل گیری تنس در اولین مکان تلاش می کند.

نکته اساسی این است که مراجعان بفهمند شیوه ها را چه زمانی و چگونه به کار گیرند. یکی از نوجوانان به این شیوه حمله بازدارنده می گفت. زیرا این شیوه فرصتی برای به دست آوردن کنترل روی لحظه لکنت قبل از اینکه لکنت از کنترل خارج شود می باشد.

فرایند اجرای شیوه ورود آسان / آماده سازی :

دو گام در استفاده از آماده سازی وجود دارد.

کودک بدون استفاده از هرچ کدام از شیوه های تغییر لکنت شروع به صحبت کردن می کند. تا اینکه او فکر یا احساس کند که در حال ورود به کلمه ای است که ممکن است در آن لکنت را تجربه نماید.
وقتی او احساس کرد که وقوع یک لکنت نزدیک است به جای اینکه با سفت کردن عضلاتش کلمه را بگوید آن کلمه را با تنس بدنی کاهش یافته آغاز می کند . او می تواند کلمه را به صورت آهسته و روان تولید کند. یا می تواند از یک لکنت آسانتر استفاده نماید.

این شیوه به او برای پیشگیری از وقوع تنس و افزایش روانی قبل از اینکه لحظه لکنت به طور قطعی اتفاق بیفتد کمک می کند. آماده سازی در واقع یک راهکار پیشرفته تر مدیریت کردن است . البته این روش برای هر کسی مفید نیست .

این راهکار بیشتر برای افرادی مفید است که می توانند وقوع لحظات لکنت را پیش بینی کنند. و واقعا می توانند گفتارشان را قبل از وقوع لکنت مدیریت کنند. تا اینکه ادامه دهند. و امیدوار باشند که دیگر لکنت اتفاق نخواهد افتاد.

در صورتی که کودک روی محل و چگونگی وقوع لکنت کنترل داشته باشد احتمال اینکه از یک لحظه لکنت پیش بینی شده اجتناب کند کمتر است. همچنین استفاده موفقیت امیز از آماده سازی به کودک اجازه می دهد که با گفتاری با تنش و تقلا کمتر ادامه بدهد.

در نهایت آماده سازی می تواند همراه با دیگر شیوه های لکنت ( رهایی و ابطال ) استفاده شود تا به این صورت سه فرصت برای تغییر تنس موجود در عضلات گفتاریش در اختیار کودک قرار گیرد. که شامل قبل ، حین و بعد از تجربه لکنت می شود.

یادگیری شیوه های تغییر لکنت نیاز به تمرین دارد. اما می تواند به کودک برای دستیابی به حس کنترل روی گفتار و بهبود توانایی اش در برقراری ارتباط آسان تر حتی هنگامی که لکنت می کند کمک نماید.