نشانگان سفتی:
قطعا در ايالات متحده امريکا و همچنين ديگر کشورها،نشانگان سفت رايج ترين نوع اختلال حرکتی در فلج مغزی است. اغلب مواقع،سفتی در نوزادان کم وزن(زير 2500 گرم)ديده می شود. که دچار کم اکسيژنی(کمبود اکسيژن)و ايکسمی(کاهش جريان خون مغزی)شده اند. که منجر به آنسفالوپاتی کم اکسيژنی_کم خونی می شود.
در اين نوزادان نارس،ضايعه غالبا در عمق ماده سفيد اطراف بطنهای مغز رخ می دهد. در نوراردان نارس رايجترين انواع اختلالات مغزی ،خونريزی دور بطنی،و لوکومالاسی دور بطنی است. که از اختلالات کم اکسيژنی_کم خونی ناشی می شود. اين ضايعه کم اکسيژنی_عروقی منجر به چهار نوع ابتلا سفت می شود که هر کدام،يک تصوير بالينی قابل پيش بينی را در ارتباط با علائم گفتاری دارند.
نيمه فلجی سفت:
در کودک مبتلا به نيمه فلجی سفت مادر زادی،دست و پای يک سمت بدن،علائم فلج سفت از نوع چاقوی ضامن دار را نشان می دهند.
مسير قشری نخاعی مبتلا می شود و رشته های قشری بصل النخاعی ممکن است. درگيری نشان بدهند يا خير.اگر رشته های قشری بصل النخاعی مبتلا شوند. عدم فلجی يا فلجی اندکی در نيمه پايين صورت رخ می دهند.اما امکان گرفتاری ساير دستگاهای عضلانی گفتار در سمت مقابل ضايعه وجود دارد.
يکی از علائم برجسته اعصاب جمجه ای،ابتلا عصب زير بنايي(عصب 12)است که زبان به سمت مقابل ضايعه مغزی منحرف می شود. اگر در اين نوع فلج مغزی(نيمه فلجی)گفتار فلجی وجود داشته باشد،کنترل دوطرفه دستگاه عضلانی گفتاری،معمولا امکان رفع سريع مختصه های گفتار فلجی را فراهم می کند.
اختلال بلع به هيچ وجه مشکل عمده ای نخواهد بود. و در صورت حضور ،معمولا در يک دوره کوتاه زمانی برطرف می شود.
در کودک مبتلا به نيمه فلجی مادرزادی،امکان عقب ماندگی گفتاری يعنی يک تاخير خفيف واجی وحود دارد. که برخی مواقع با اختلالات زبانی و شناختی همراه می شود.به نظر می رسد ضايعات زود هنگام نيمکره چپ کودکان مبتلا به نيمه فلجی راست،انتقال مراکز زبانی به نيمکره راست را به دنبال خواهد داشت و کارکرد های زبان حتی بعد از صدمات عمده نيمکره ادامه خواهند يافت،اما اين انتقال به وضوح لطماتی به کارکرد های بينايي_فضايي نيمکره رایت خواهد زد.در کودکان مبنلا به نيمه فلجی چپ و ضايعات نيمکره راست،به طور کلی زبان اسيبی نمي بيند،اما علائم کلاسيک ضايعه نيمکره رایت در زمينه بينايي _فضايي و ديگر کاردرکرد ها موجودند دريافت که در صايعاتی که قبل از يک سالگی رخ می دهند،صدمات نيمکره راست به هوشبهر غير کلامی آسيب می زند.علاوه بر اين،ريوا و کازانيگا،دريافتند که ضايعاتی که قبل از يک سالگی رخ می دهند آسيب های شناختی شديدتری نسبت به ضايعات بعد از يک سالگی ايجاد می کنند.
پافلجی سفت:
در کودکان مبتلا به پافلجی سفت_يک زير گروه غير شايع فلج مغزی فقط پاها گرفتار می شوند.
هاردی خاطر نشان می کند که مواقعی ابتلا عضلانی در پاها،ممکن است به عضلات تنه نيز بسط يابند اما دستها از اين گرفتاری مصون می مانند . حتی اگر عضلات تنفسی تنه نير تا حدودی گرفتار شوند ،معمولا مشکلات چشم گيری در توليد گفتار ايجاد نمی شود . گفتار معمولا به صورت نابهنجاری رشد می کند و احتمالا آسيب های شناختی مهمی ديده نمی شود.
دو فلجی سفت:
دو فلجی سفت مستلزم درگيری حرکتی تمامی اندام های انتهايي _دو دست و دو پا_می باشد،اما اندام های تحتانی_پاها_نسبت به اندام های فوقانی _دستها_بيشتر گرفتار می شوند.
برخی مواقع يکی از دستها هيچ نوع ابتلايي نشان نمی دهد که حاصل آن سه فلجی سفت می باشد.علاوه بر پاها و دستها،عضلات تنفسی نيز ممکن است صدمه ببينند.
طيف شدت گفتار فلجی سفت،وسيع است.برخی کودکان ممکن است مشکلات شديدتری را نشان دهند که عضلات تنفسی ،حنجره ای،توليدی و کامی حلقی را در بر گيرد.
درجاتی از اختلال بلع و آبريزش دهانی ممکن است موجود باشد.آسيبهای شناختی در برخی بيماران يافت می شود،اما مابقی از لحاظ هوشی،بهنجار می باشند.
معمولا در کودکان مبنلا به دو فلجی،خم شدگی و نزديکی رانها و «حرکات قيچی وار»يا متقاطع پاها در طی راه رفتن وجود دارد که ايجاد نوعی «راه رفتن قيچی وار» کلاسيک را خواهد کرد که يک علامت بالينی بسيار مشهور سفتی می باشد.عضلات زرد پی نرمه ساق پا و وتر آشيل مچ پا کشيده و سفت هستند و و منجر به «راه رفتن روی پنجه» می شوند.در متون اوليه فلج مغزی ،دوفلجی سفت نام«بيماری ليتل» را به خود گرف،زيرا اولين توصيف بالينی پزشکی از کودک مبتلا به دو فلجی،توسط ويليام ليتل است(1861)منتشر شد.
چهار فلجی سفت:
کودک مبتلا به چهار فلجی سفت(تتراپلژی)_که به طور شديدترين نشانگان سفت در نظر گرفته می شود.ابتلاء حرکتی تقريبا يکسالی در هرچهار عضو(دستها و پاها)نشان می دهد.
معمولا عضلات گفتاری نيز به شدت درگير شده اند که نشانگر ان است. که در اين نوع سفتی رشته های قشری نخاعی و همچنين قشری بصل النخاعی صدمه ديده اند.اغلب مواقع عضلات تنفسی،حنجره ای،توليدی و کامی حلقی به درجات قابل توجهی درگير شده اند. اما برخی کودکان درگيری های خفيف تری را بروز می دهند ،که اساسا محدود به عضلات توليدی هستند.
اختلال بلع،ابريزش دهانی،و فلج نيمه پايينی صورت به همراه فقدان حس لبها و چانه در کودکانی که آسيب شديدتری ديده اند،ممکن است ديده شود.به طورکلی،کودکان مبتلا به چهارفلجی سفت احتمالا به ميزان چشمگيری اسيب در شناخت و تاخير در گفتار و زبان دارند.
گرچه تعدادی از انان ممکن است از لحاظ هوشی سالم باشند. وعقب ماندگی ذهنی در چهار فلجی سفت معمولا بيش از نيمه فلجی،دو پا فلجی يا دو فلجی است.
اختلال صوت
اینستاگرام کلینیک یاشا ـ خدمات گفتاردرمانی ـکاردرمانی ـ روانشناسی در گرگان
سکته ساقه مغز(Brainstern Stroke)