آنچه که باید در مورد لکنت بدانید:
-
لکنت زبان ارتباطی با هوش ندارد.
-
ترس و استرس عامل ایجاد لکنت نمی باشد.
-
لکنت بر اثر تقلید به وجود نمی آید.
-
افراد دارای لکنت گاهی اوقات لکنت می کنند و گاهی اوقات هم لکنت نمی کنند.
5نکته برای صحبت کردن با کودک مبتلا به لکنت:
-
کاهش دادن سرعت گفتار: با فرزند خود با سرعت پایین ولی طبیعی و بدون عجله صحبت کنید.صحبت کردن ارام شما بسیار موثر تر ازین است که به کودک مرتب بگویید (ارام صحبت کن)ی اینکه (دوباره ارام بگو).
-
افزایش مکث در گفتار: بطور مکرر در گفتار خود مکث کنید ،پس ازینکه صحبت کودکتان تمام شد چند ثانیه صبر کنید سپس به او پاسخ دهید.
-
یک سوال یک جواب: سوال پرسیدن بخشی از گفتگوهای معمول ماست اما سعی کنید همه سوالات را باهم نپرسید بلکه یک سوال بپرسید ،وقتی کودک شما پاسخ داد ،سوال بعدی را بپرسید.پس بهتر است که در مورد جواب های کودک نیز با او یکی یکی صحبت کنید.
-
تماس چشمی و زبان بدن: هنگامی که کودک صحبت می کند حتی زمانی که لکنت می کند به او نگاه کنید.و همچنین از بیان چهره و سایر روش های زبان بدن استفاده کنید تا به کودک نشان دهید محتوای پیامش برای شما مهم است نه نحوه بیان انها.
-
نوبت گیری در مکالمات:
همه افراد خانواده را به رعایت نوبت در گفتگو و گوش دادن به حرف های یکدیگر تشویق کنید.کودکان زمانیکه کمتر وسط حرف انها حرف زده شود.راحت تر صحبت می کنند.
8واقعیتی که باید راجب لکنت بدانیم:
-
ترس و اضطراب باعث لکنت نمی شود.
-
هیچ کسی در ایجاد لکنت مقصر نیست.
-
افرادی که مبتلا به لکنت هستند ذاتا ترسو یا خجالتی نیستند.
-
لکنت با تقلید کردن یا شنیدن یاد گرفته نمی شوند.
-
افرادی که مبتلا به لکنت هستند از لحاظ هوشی تفاوتی با دیگران ندارند.
-
میزان لکنت با توجه به شریک ارتباطی و گفتاری تغییر می کند.
-
لکنت ممکن است دوره ای باشد و در طی هفته ها و ماه ها تغییر کند.
-
هیج درمان معجزه اسایی برای لکنت وجود ندارد.
گفتاردرمانی و کاردرمانی آنلاین_درمان قطعی لکنت
(لکنت زبان نوجوانان)اختلالات روانی گفتار در نوجوانان
1 دیدگاه